Untitled - Stichting Papua Erfgoed

uit echte kopjes. Het gedeukte etensblik en de veldfles waren er
iedere keer weer even zovele bewijzen van hoever hij van de beschaving
verwijderd was. Hij had er zich op betrapt, dat hij in de
kleine dingen, zoals scheren en wassen en het gebruik van een lepel
bij het eten, vocht tegen de degeneratie van het oerwoud. Hij wist,
dat er niet veel voor nodig was te zakken tot het peil, waarop voor
de oorlog zoveel kolonialen terecht waren gekomen, die ten slotte
apathisch op de rand van de kampong te leven kwamen. De gedachte
aan Kota Baroe, dat hem nu voorkwam als een hypermoderne
stad met alle mogelijk denkbare luxe en oomfort, was
zijn wapen tegen het verpauperen. Maar hij had ook geleerd, dat
een man met weinig tevreden kan zijn: een bed om op te slapen,
een etensblik als bord, een veldfles als beker en een sigaret van inlandse
tabak, dikwijls in gewoon schrijfpapier gedraaid. Hij had de
kleine vreugde leren smaken, die een kop gloeiend hete koffie zonder
melk en suiker hem gaf en hij voelde zich 's avonds, als hij na
het wassen een schone, maar bijna tot de draad versleten broek
aantrok, in gala.
Hij begon zich af te vragen of hij, na zijn terugkeer in Kota Baroe,
de dingen, die hij vroeger als vanzelfsprekend had aanvaard, zou
gaan her-waarderen en op hogere waarde schatten. Waarschijnlijk
zou hij dat in het begin doen, maar later, als het gewone leven hem
weer in zijn sleur meesleepte, zou het vervlakken en dan ... zou
hij weer heimwee krijgen naar de oetan.
Evert Caldenhove begon zich te realiseren, dat het bestaan van
controleur bij het Binnenlands Bestuur hem danig in zijn ban begon
te krijgen. Het zou meer worden dan een tournee door de
binnenlanden.
Het oerwoud, de mensen, die er hun primitieve existentie hadden
en de enorme mogelijkheden, die er waren, fascineerden hem. Hij
zou een leven krijgen, dat in werkelijkheid tournee was. Een kringloop
van beschaving naar de rimboe, van rimboe naar beschaving
108