Untitled - Stichting Papua Erfgoed

en beide zouden de rust en de zekerheid van zijn bestaan uitmaken.
Toen hij ten slotte drijfnat neerzakte op het bivak Ampas, was hij
niet zo uitgeput als hij gevreesd had, na de verhalen van pater Piet
over het terrein, dat hij achter de rug had. Het was hondenweer,
maar tot zijn eigen verbazing had hij nog energie genoeg om na
een korte rust door te trekken naar Merren. De slechte toestand,
waarin het bivak van Ampas verkeerde, werkte wel aan dat besluit
mee. De hut, waarin hij een onderkomen zocht, was zo lek als een
mandje. Het water droop aan alle kanten door de atap heen.
Tot Merren was het drie kwartier, maar hij rende en sprong door
de gutsende regenvlagen en haalde het binnen een half uur.
III
De regen loeide oorverdovend door de avond en overstemde de
koorzang der krekels en vermengde zich met het donderend bruisen
van de Pambar-kali, die over de aarde golfde, het oerbos spoelend
in een schuimende vloed.
Maar in het bivak zelf was het droog. Het overhangende dak bood
voldoende beschutting tegen de vlagende regen en de wanden van
pisangbladeren en bamboe hielden de gierende wind verre.
Evert's drijfnatte kleren hingen over een balk te drogen en werden
stijf en grijs-grauw van de opdrogende modder.
Hij had zich gewassen in de kali en als een uitdaging naar de gutsende
regen een smetteloos-witte broek aangetrokken. Zijn rijst
hing te pruttelen in een potje boven het vuur, dat hij vlak naast
zijn hangmat had laten aanleggen, omdat de ene deken, waarover
hij beschikte, te weinig beschutting bood tegen de koude, die verraderlijk
met de regen en de wind meegolfde.
De dragers zaten in de bijgebouwen. Hij kon de gebogen, zwarte
109