Untitled - Stichting Papua Erfgoed

prijzen, dat hij op eigen initiatief het binnenland, waar nog geen
blanke ooit een voet had gezet, had willen onderzoeken en — zij
het dan provisorisch — onder bestuur brengen.
De schrijver begon hakkelend te spreken. Hij zocht naar zijn woorden,
maar al spoedig ging het gemakkelijker, te meer omdat toeanoontroleur
hem met zijn innemendste glimlach bleef aankijken.
Evert luisterde aanvankelijk met weinig interesse. Hij had zijn
herinneringen aan de schrijver van Wembi en hij verwachtte een
stroom van verhalen over futiliteiten. Maar plotseling nam het verhaal
van de schrijver een wending, zo onverwachts, dat Evert met
een ruk rechtop ging zitten. Zijn bloed begon sneller te stromen.
Dit was niet het gewone verhaaltje. Dit was iets anders. Het was
bittere ernst. Er voer een dreiging door de oetan; de Wainernensen
waren in oorlog met de Waris-Papoea's.
En de schrijver vertelde...
II
LJe korano's van de kampongs Epmi en Maisink uit het Warisgebied
waren ongeveer twee weken geleden, vergezeld van vijftien
mannen uit de kampongs, naar het Waine-gebied vertrokken.
Waine was rijk. Er groeiden klappers en sago-palmen in overvloed.
Het Waris-gebied was arm, het bezat alleen wat kasbi en de sagopalm
wilde er niet best wassen.
De mannen waren, beladen met geschenken en wat hun armelijke
kebons opleverden, naar Waine gegaan. Zij wilden ruilen. Zij hadden
tien stenen bijlen bij zich. Dat was hun grootste rijkdom, want
wil de adat niet, dat een man, die trouwen gaat, eerst twee bijlen
aan de ouders van zijn uitverkorene schenkt? Tien stenen bijlen
hadden die van Waris in hun barang, de waarde van vijf vrouwen
en de waarde van de jarenlange arbeid om het keiharde berggraniet
te slijpen en te polijsten tot vlijmscherpe bijlen, die een
120