Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Untitled - Stichting Papua Erfgoed
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
dekken. Waar zij over liepen was een Papoea-pad, niet meer dan<br />
een platgetrapte streep gras en struiken, die zich tussen de bomen<br />
en over de boomwortels slingerde, door kali's liep, opkroop tegen<br />
steile hellingen langs en over enorme rotsblokken, die er lagen als<br />
had een reuzenhand hen in een woede-aanval als dobbelstenen op<br />
de wereld geworpen. Naar Kombjeti was het een onafgebroken beklimmen<br />
van bergen, gevolgd door levensgevaarlijke afdalingen<br />
langs gladde, algenbegroeide rotsen, met de volgende, nog hogere<br />
berg als een dreigende schaduw voor zich.<br />
Evert liep, zoals hij van plan was geweest te lopen: rustig en langzaam.<br />
Hij had uitgerekend, dat hij in dit tempo, met rustpauzen om<br />
het uur, voor donker in Kombjeti zou aankomen. Er was geen<br />
enkele reden om zich te haasten. Trouwens, daar waren de berghellingen<br />
te steil en het Papoea-pad te onbegaanbaar voor. Het was<br />
een uitputtend klimmen over gladde, natte boomstronken en hoge<br />
rotsblokken, wier scherpe kanten hem zijn handen en knieën pijnlijk<br />
verwondden.<br />
Toch ervoer hij het vermoeiende klimmen en het uiterst gevaarlijke<br />
afdalen als een bevrijding na de nachtmerrie van de wondkoortsen,<br />
de wurgende angst-nachten en de tomeloze bandjir in<br />
kampong Almin. Hij had nu weer een doel voor ogen. Het was het<br />
positieve, na het wachten op herstel in Wembi.<br />
Met een grijns van spot dacht hij aan de woorden van pater Piet:<br />
„Je moest maar hier blijven om aan te sterken!" — Hij zal bedoeld<br />
hebben: om vetgemest te worden.<br />
Ja, de inspannende activiteit van de bergtocht was heerlijk. De<br />
uren vlogen voorbij en de vermoeienissen wogen maar half zo<br />
zwaar als vroeger.<br />
Toen hij aan de vlakke oever van de Deoer-kali halt hield voor het<br />
middagmaal, ontdekte hij, dat zijn rechterschoen van de hak tot<br />
aan het puntje van zijn zool gescheurd was. Het ongelijke bergterrein,<br />
met de afschuwelijk scherpe rotsblokken, was zelfs te veel<br />
92