Naar een Balanced Scorecard voor ... - Fedweb - Belgium

Hoe weet men bijvoorbeeld of een nationale overheidscampagne ter
promotie van handhygiëne in ziekenhuizen een succes is geworden? De
mate van toepassing steeg van 50% voor de campagne naar 70% na de
campagne. Dit kan slechts worden gemeten met een enquête. En zijn er
effectief ook minder ziekenhuisinfecties? Dat vergt nog een andere meting.
En wordt de gedragsverandering ook duurzaam geconsolideerd? Dat vergt
ongetwijfeld handhavingscommunicatie.
Een belangrijke kritieke succesfactor voor het meten van
communicatieacties is dus het vooraf inplannen en budgetteren van
voldoende opvolgings- en evaluatiemodellen (als desk research, enquêtes,
focusgroepen, gebruikerstesten, …) die relevante meetresultaten voor de
diverse beleidsindicatoren kunnen opleveren! Slechts op die manier komt
men tot een functionele communicatiebarometer die kan leiden tot een
meer doelmatige overheidscommunicatie. Men moet echter altijd voor
ogen houden dat communicatie slechts één van de factoren is die kunnen
bijdragen tot de effectiviteit van de overheid. Of iets slaagt of niet, is
(bijna) nooit eenduidig aan communicatie te danken of aan een gebrek
aan communicatie te wijten. Communicatie speelt wel telkens een
cruciale rol.
1.2. Actieve en passieve openbaarheid van bestuur
De wet van 11 april 1994 maakt inhoudelijk het onderscheid tussen
passieve en actieve openbaarheid van bestuur. De Vlaamse overheid heeft
met het decreet van 26 maart 2004 al een nieuwe stap gezet in het
verbeteren van de relatie tussen de burger en de overheid.
Passief betekent dat elk verzoek tot informatie gericht aan
overheidsorganen ingewilligd moet worden (reactief).
Actief betekent dat de overheid zelf uit eigen beweging informatie
verschaft over het beleid, waaronder begrepen de voorbereiding en de
uitvoering. De overheidsdienst draagt daarbij zorg dat de informatie wordt
verschaft in een begrijpelijke vorm en op een manier dat belanghebbende
en belangstellende burgers zoveel mogelijk worden bereikt. Het moet
bijdragen tot een goede en democratische bestuursvoering (proactief).
In deze benadering gaat het vooral over de actieve openbaarheid van
bestuur waartoe overheidscommunicatie in al haar aspecten kan
bijdragen.
9