SLUIS IN VLAANDEREN VERLOREN EN HERWONNEN Studies ...

Doordat vooral sedert de 15de eeuw te Sluis (of te Damme) de voor Brugge bestemde
Hanze-atische koopwaar diende te worden overgeladen, daar de grote zeewaardige
schepen de ondiepe Reie niet konden opvaren, beschikte de stad over tal van
opslagplaatsen. Zo werden o.m. de vele vaten Franse, maar ook Spaanse, Italiaanse en
Griekse wijnen - die soms op verscheping moesten wachten - gekelderd in de
ondergrondse koele magazijnen, die als het ware het souterrain van de stad vormden.
Maar door de voortdurende oorlogsomstandigheden dienden de kelders nog slechts
voor het bewaren van de eigen levensmiddelen, die langs de zee via het 5 mijl
oostwaarts gelegen Vlissingen werden aangevoerd. Soms verliep de bevoorrading ook
over het land vanuit Oostende, dat ongeveer even ver als Vlissingen van Sluis lag,
langs het kleine fort te Blankenberge".
Voor de Sluise bevolking was de situatie sedert de inname van Parma van Brugge in
1584 er niet op verbeterd. Vele berooide Bruggelingen waren vlak voor of na de
capitulatie van hun stad zich binnen Sluis komen vestigen, ende verdrieten in 't verlies
van alle heure particuliere goederen, die zy om haerlieder stede ende stadt Brugghe
hadden ligghende. Daarbij kwam nog het probleem dat vele inwoners verplicht
werden soldaten te huisvesten, ter causen van 't oversommen van deselve stede van
Brugge.
Ondanks deze toch weinig rooskleurige maatschappelijke toestand bleven de
Sluizenaars voor het Staatse kamp kiezen. Op 6 februari 1586 gaven burgers en
ingezetenen van de stad de Staten-Generaal te kennen dat ze niettegenstaande de vele
solicitatien ende practiquen van den vyandt - vooral vanuit Brugge - aleer sy metten
selven vyant tracteerden ende daernaer, altijd bij de Unie van de Verenigde
Provincies wensten te blijven. Uitdrukkelijk was eraan toegevoegd dat ze liever alle
daaruit voortvloeiende moeilijkheden zouden dragen, dan zich af te scheiden en
d'exercitie van de Gereformeerde religie te verliezen. Tot het uiterste toe zouden ze
dit verdedigen.
Geruchte van Ghewelt ende Belegh
Tijdens de eerste lentedagen van 1587 ging het er stilaan op lijken dat een afrekening
met de Sluise en Oostendse vrijbuiters menens werd. Begin mei ontstond rond Brugge
een geleidelijk toenemen van troepenconcentratie". Om geen wantrouwen te wekken
werden deze krijgslieden onmiddellijk in westelijke richting verspreid; over de fortjes
langs de Ieperleed en naar Oudenburg, Snaaskerke, Plassendale en Gistel. Naar het
noorden, richting Aardenburg. Maar naargelang de maand vorderde en Parma nog
meer militaire versterking zond - in hoofdzaak naar de periferie van Oostende - deed
de mare meer en meer de ronde dat een beleg op komst was. Ofschoon het gros van de
reeds gestationeerde troepen zich voor Oostende bevond, hielt men dat het Sluis
gelden soude. Al gauw bleken de geruchten bevestigd. Tijdens de nacht van 6 op 7
Juni trokken wel veertig vendels soldaten door Gent t' Ste Baafs ende Keijserpoorte
ende oock ter Brugsche poorte. De daaropvolgende dag, zondag 7 juni, vertrok de
prins van Parma uit Brussel om, via Aalst, omstreeks 9 uur 's avonds binnen Gent te
arriveren. Na er de nacht te hebben doorgebracht vertrok hij onvoorziens de volgende
morgen langs de Brugse Poort met 9 eskadrons ruiterij naar Brugge. Ondertussen
passeerden tussen 7 en 9 juni door Gent meer dan 500 wagens en 50 vendels soldaten,
soo paerdevolck als voetvolck en 3 regimenten pioniers. Men seyde datse naer Sluys
ende Ostende trocken"...
24