SLUIS IN VLAANDEREN VERLOREN EN HERWONNEN Studies ...

God henluyden soude willen bystaen tegen den vyand op de bresse. De Engelsen
deden evenzo.
Inmiddels had Parma een brug laten slaan over de grift tussen de stad en de schorre
naar Damme toevloeyende (= Westdijk-Bekaf). Ze was gebouwd, net als de
pontonbrug over het Zwin, op pleiten, 400 schreeden lang en zo breed dat ze passage
bood aan zes naast elkaar marcherende soldaten. De zijden van de brug waren met een
dubbele borstwering van zoden voor roers schootsvrij gemaakt en ze was zelfs van
een dak voorzien om de manschappen tegen kogelbuien te beveiligen. De installatie
die ongeveer 24 uren in beslag genomen had, was ondanks het Staatse artillerievuur
betrekkelijk vlot en goed verlopen. Geen enkel schip was tot zinken gebracht, maar de
constructie had wel het leven gekost van een aantal timmerlieden en matrozen.
Zonder tijd te verliezen liet Parma in de voormiddag van 26 juli zijn troepen in
slagorde opstellen en begonnen ze over de brug te trekken om de vesten te bestormen.
De belegerden waren bien resolus de les attendre.
Langs beide zijden vielen tijdens deze stormaanval, die door artillerievuur (2 stukken
grof geschut) vanop Bekaf en de Grote Schans ondersteund werd, veel doden en
gekwetsten. Bij het vallen van de nacht en tussen de beschietingen door beval Farnèse
de twee hooftlieden Antonio Gomez en Juan Paes om met 21 soldaten de aangerichte
ravage en de staat van de Westpoorttorens te inspecteren en te bezetten.
Maar van zodra ze het puin van de stadsmuur en -poort naderden, openden die van
Sluys het vuur en dienden ze zich aanvankelijk terug te trekken. Slechts met de
toegesnelde hulp onder leiding van de maestro del combo Juan de Aquila kregen de
Spanjaarden de overhand en konden één van de poorttorens veroveren. Echter niet
zonder verliezen. Eén van de gesneuvelden was kapitein Gomez en onder de
gekwetsten bevond zich J. Paes.
Vandaaruit, alsins ghesterckt, kon zonder moeite de binnenstad beschoten worden.
Bijna slaagden ze er zelfs in ook de tweede toren in te nemen. Doch door de erge
kwetsuren die d'Agulla bij deze onderneming opliep en het zich steeds moeten
blootgeven aan de gedurige beschieting van het Sluise-geschut, moest daarvan worden
afgezien. Bij dageraad diende ook de ingenomen poorttoren aan de rechterkant
ontruimd te worden, wat het verlies van een uitstekende "hoogte" betekende'''.
De daaropvolgende dag werd opnieuw een attaque tegen de stad ondernomen. Door
middel van ladders trachtten 200 man op de bres te komen, meenende met gewelt de
soldaten van Sluys te overvallen. Maar door het inzetten van burgers die met
vliegende vaendelen op de markt waren, kon deze poging worden afgeslagen.
Ondertussen was binnen de stad met de nog weinig beschikbare burgers en soldaten,
begonnen met het doorsnijden van sommige loopgraven in de Catte en het neerhalen
van palissades. Met deze stormpalen en stukken van bomen, grote houten en ander
gereetschap werd een achterwaartse wal opgeworpen [halve maan of demilune) die
net als de molenwal bij de Westpoort, een uitstekende verschansing bood. Daardoor
werd de bres langs waar de belegeraars meenden hun aanval aan te vangen, zo goed
als nutteloos. Anderszins bezetten ze nog steeds het ravelijn van de Westpoort van
waaruit ze de Spanjaarden die zich in de bres waagden, in de flanken konden
beschieten.
Op dinsdag 28 juli stuurde Parma terug een tamboerijn naar de stad om uyt den name
vonden Konink van Spangien de stad op te eisen. De Staatsen zonden hem naar zijn
hertog terug met de boodschap dat hy mocht schrijven aenden Grave van Lycester, en
wat die henlieden belaste zouden sy gehoorzamen. Daer mede is hy vertrokcken ....
45