SLUIS IN VLAANDEREN VERLOREN EN HERWONNEN Studies ...

Op woensdag 29 juli zagen de belegerden opnieuw van de kant van Vlissingen een
Engels eskader naderen, dat ongetwijfeld tot ontzet was toegerust. Doch deze schepen
voeren met 30 compagnies voetvolk en ses benden peerden (in totaal ongeveer 4.500
man) aan boord de Zwinmonding voorbij en zetten koers naar Oostende, waar een
rendez-vous was met veel Engelse schepen ende edeldoms Een paar dagen later
vervoegde ook Leicester zich bij dit gezelschap maar zijn kortstondig verblijf in deze
stad werd hem bijna fataal. Na een inspectiebezoek aan de fortificaties op
zondagmorgen 2 augustus, was door een arquebusier van de compagnie van kapitein
Cosby op hem geschoten terwijl hij in zijn "hotel", bij een op een kier staande venster,
een brief schreef. Het schot miste zijn doel en the Earle kon ternauwernood
ontkomen.
Ondertussen verwachtten de Engelsen de komst van de afgesproken ondersteuning der
Staten af. Vooral het gebrek aan wagens kon de "operatie Blankenberge" sterk
belemmeren. In allerijl had Leicester aan het Engelse lid van de Raad van State Henry
Killigrew op 1 augustus het uitdrukkelijke verzoek gericht om, in anycase to procure
dat er ten laatste op 2 augustus 20 of 30 wagens naar Oostendee zouden verscheept
worden.
Diezelfde dag ontving Leicester van Killigrew het bericht dat de stad Vlissingen niets
van rollend materieel kon leveren, maar dat de Raad te Middelburg who have sent me
word that not only so many wagons as may begorten, but also many other necessarys
shal be sent to you in the morning with mony. Reeds 12 van de 20 wagens waren
vanop Zuid-Beveland al naar Oostende vertrokken, 4.000 last buskruit naar kolonel
Morgan gestuurd en mocht ’s anderdaags de kapitein Ratten met zijn compagnie
verwacht worden. Buiten de Engelse levering van 4 kanonnen moest bij gebrek aan
vervoer de rest van het materieel achterwege blijven "9. Achteraf zou blijken dat
slechts 20 slechte wagens - maar geen artillerie, noch een pionierskorps - voor deze
expeditie geleverd werden!
Uiteindelijk vertrokken op 2 augustus in de loop van de dag, 30 vendels infanterie en
5 cornetten paardevolk uit Oostende, richting Blankenberge, Onder het
commandement van sir William Pelham en geëscorteerd van Leicesters en Howards
baerdzen, luidde hun opdracht: ‘de vesting heroveren en Parma's leger in de rug
aanvallen’. Zonder veel slag of stoot slaagde het expeditiecorps erin het gehucht
Blankenberge en het staketsel in te nemen. Van daaruit namen zij met twee
veltstucken en enige musketschutters het door kapitein La Croix en 200 infanteristen
bezette fort onder vuur.
So seer verdrijft des Veltheers gherucht alleen somtijds de oorloghen
Parma die op 31 juli van verbaesde boden uit IJzendijke en Blankenberge de Engels-
Staatse aanstalten vernam, zag er onmiddellijk het gevaar van in. Het verlies van beide
posten zou wel eens het opbreken van het beleg voor Sluis kunnen betekenen en kon
een veilige terugtocht niet verzekerd worden. Sonder eenigh vertoeven zond hij
kapitein Pieter Caëtan met 800 voetknechten en een bende kurassiers ter aanvulling
naar IJzendijke. Dit voor de Spanjaarden belangrijke fort werd - volgens de geruchten
- vanuit Zeeland door 3.000 infanteristen en 40 tot 50 schepen die zich van de vloot in
de Zwinmonding zouden afscheiden, bedreigd. Om te voorkomen dat met de 200
grote en kleine boten die voor het Sluise Gat lagen, tijdens de Staatse landoperaties de
stad zou ontzet worden, liet Parma tezelfdertijd de brug aan Ter Hofstede van meer
geschut voorzien. Bij inspectie van de wallen, schansen en andere begravinghen was
immers gebleken dat de scheepsblokkade nogal zwakke punten vertoonde. Daarom
werden aan de hoofden der selve vijf schutters uit elk Spaans vendel aan de
52