SLUIS IN VLAANDEREN VERLOREN EN HERWONNEN Studies ...

Van hun kant zaten de belegerden ook niet stil. Vanaf 14 juni - onmiddellijk na de -
aankomst van de Engelse versterkingstroepen - werden hardnekkige uitvallen op de
Spaanse stellingen ondernomen. Deze operaties geschiedden vooral 's nachts omdat de
Spanjaarden, leggende tusschen de groote Schants en Bekaf, zich dan meer
blootgaven. Daar de schermutselingen zich voornamelijk in de driehoek Noordschans
en de Grote Schans - stad kant Westpoort - Bekaf concentreerden, waren de
herstellings- en veldwerken en het verder uitbouwen van de versterkingen langs deze
kant het meest-noodzakelijk. Ondanks de beschietingen werden de ramparts verbreed,
het grof geschut van de zwaar gehavende Blauwe Toren weggenomen en op de
Brungheerse dijk, even buiten de Westpoort, werd een trenché gemaakt, waar zowel
bij dag als bij nacht 3 of 4 vendels wacht liepen. Vanuit deze loepschanse van eerde
gemaeckt, waer boven op staen een par hondertt Engelsche bijer tonnen mett erde
gevult, beschoten zij met hun musketten de belegeraars op Bekaf. Voor al deze
werkzaamheden werden in eerste instantie gevangenen ingezet, zowel soldaten als
landlieden, onder wie den paep van Thielt. Maar omwille van de dringendheid liet
Groenevelt ook de garnizoensoldaten aanwenden van 3 uren te 3 uren. Mette trommel
deed hij alle vrouwen oproepen om achter de keeten, tussen de Blauwe Toren en de
Smedetoren, aan de bolwerken te komen werken. Dit vnl. door P.C. Bor, maar ook
door enkele van de 19de eeuwse populaire historiografen "heroïsch" beschreven
"vrouwenvendel", stond onder de leiding van Catharina Rose en Maeyken in den Hert.
Van meetaf aan werd het door deze vrouwen opgeworpen bolwerk de Vrouwenberg of
Venusberg genoemd'''. Op 22 juni lieten A. Groenevelt en R. Williams van op deze
nieuwe verschansing, voorzien van vier geschutbanken, de schanskorven van hun
vijanden beschieten die op de Middeldijk tussen de stad en de Noorddijk geïnstalleerd
waren.
Van zijn kant beval De la Motte een bombardement op den nieuwen Dam en liet voor
het eerst grof geschut op de binnenstad spelen, wat grote schade veroorzaakte. Dag na
dag bleef nu het kanongebulder aan weerszijden aanhouden; vooral de binnenstad
kreeg het tijdens de laatste dagen van juni hard te verduren.
Spelende van den dagerade aen met hun stucken aen de Stad datter qualijk een straet
vry is doet de huysen niet beschadicht en zijn, schreef A. Groenevelt op 24 juni van
Sluis, op 't Casteel, naar de Engelse ambassadeur Buckhurst. In diezelfde brief wees
hij op het dramatisch effect van het standpunt der Staten- Generaal die hen geensins
kunnende inbeelden datter eene belegeringe zy, maer eene slechte blockeringe.
Hoe volgens hen die insluiting ook was, indien er in de eerste dagen geen goet en kort
secours ofte ontset kwam opdagen - waarop allen nog hoopten - en levering van de
beloofde munitie uitbleef, kon de inname van de stad niet voorkomen worden.
Anderszins weerhield de slinkende buskruitvoorraad hen niet om tijdens de nacht van
24 op 25 juni een nieuwe aanval te ondernemen. Ze raakten echter niet verder dan in
de dichtstbijgelegen vijandelijke tranché, op het schorre, niet verre van Bekaf. De
uiteindelijke bedoeling van de actie om enkele koningschen krijgsgevangenen te
maken was niet gelukt. Wel hebben dije Spanyardtes een afferoes ofte ffendrager
(vaandeldrager) gecregen alsen die leste reijse ut vijelen, den welcken in sijn been
offte knij geschoten was soe datt hij nijeett ontlopen coste. Den selffen hebbense tot
Brogge gebracht om te genesen. Tot dan toe hadden dije van Sluijs 3 mael utgevallen
tot indije schantse van dije Spanyardtes, soe datter an beijden sijden sumige doedt
bleffen.
35