SLUIS IN VLAANDEREN VERLOREN EN HERWONNEN Studies ...

over te gaan. Hij had er zelfs op aan gestuurd om met platte Hollandse schepen het
Sluise Gat op te varen, de vijandelijke geschutsstellingen te bestormen, de brug aan
Ter Hofstede te vernielen en zich zo een weg te forceren naar Sluis. De voorhoede van
de ontzettingsvloot had dan kunnen aanleggen op een seker plaetse onder 't Casteel.
Twee jaar voordien was daar een laag stuk land onder water gezet, alwaer de schepen
vry (ongezien) mochten ligghen.
Uit de verantwoording van A. Groenevelt aan Leicester en aan de Raad van State
blijkt - eigenlijk in weerwil van hetgeen Leicester verklaarde - dat sy hadden een
wind, meer als na wenschen, een vloed na hare begeerte, en sulk een getempert en
fray weder voor alle haer galeyen en schuyten, als sy souden hebben mogen
wenschen.
Leicesters plan was een valabel voorstel! Maar de bedreven Zeeuwse loodsen die
daarvoor dienden aangewend zagen niet veel heil in deze onderneming, omdat daer
sulcke diepte niet en was. Overigens wisten ze precies waar de Spanjaarden zich
verschansten om elke vorm van hulpverlening aan de belegerden te beletten. Het zou
volgens hen alleen maar volk avontueren zijn. Ook Justinus twijfelde om zijn
oorlogsvloot in dit plan op spel te zetten. Pas tijdens de eerste dagen van augustus zou
het springtij zijn, wat meer kans op slagen bood. Over het gunstige tij heerste geen
twijfel maar de daarmee gepaard gaande te verwachten forse noordwestenwind….
Niets had echter Leicester kunnen weerhouden om één van de scheepskapiteins,
toegenaemt Banker, met een memorie voor de belegerden zwemmend binnen de stad
te sturen. Zijn opdracht luidde: nagaan of de passage voor Ter Hostede ook passabel
was én of de plaetse achter 't Kasteel ook bequaem was om de schepen te brengen
(bergen) die daer souden binnen komen.
Na uitvoering van zijn taak diende hij onmiddellijk rapport uit te brengen. Maar
Banker stelde zich over zijn bevolen zending nogal wat vragen. Wat zou er gebeuren
indien hij, gelijk vele andere, op de terugtocht gevangen genomen werd? Dan bleef de
vloot zonder tijdinge, wat het verlies van de stad kon betekenen. Daarbij moest in
aanmerking genomen worden dat hij pas na drie of vier dagen met de verlangde
berichten kon terugkeren; en wie weet of de belegerde so lange sullen konnen
tegenhouden? Daarom stuurde Banker op een akkoord aan om, als de doorvaart
mogelijk en de plaetse achter 't voorseyde Kasteel ook so wel gelegen was, vanop de
slottorens eenich teken te geven. Zijn voorstel werd niet aangenomen. De Zeeuwen en
de Hollanders weigerden zich met de kwestie in te laten; sijn Excellentie wist immers
welke afspraken hij had met die van Sluys. En Banker kon zich reguleren na de
memorie. Twee dagen voor de capitulatie, tijdens de nacht van 2 op 3 augustus, kwam
de Staatse kapitein de stad binnengezwommen, maar de slechte weersomstandigheden
- storm en springvloed - weerhielden hem zijn vloot de ingewonnen informatie de
bezorgen.
Inmiddels was dan toch een Engels-Staats akkoord tot stand gekomen. De enigszins
nukkige Leicester, siende dat hy te water niet en conde uytrechten, ging uiteindelijk
met tegenzin op het voorstel van Justinus van Nassau in om zijn troepen naar
Oostende te verschepen. Van daaruit kon het Engels leger door de duinen naar het fort
van Blankenberge oprukken, er de Spaanse bezetting verdrijven en de beleggers in de
rug aanvallen. De herovering van Blankenberge was een noodzaak wilden de Staatsen
Sluis langs landzijde ontzetten. Mocht dit lukken dan zou van hun kant de Zeeuws-
Hollandse vloot met de rest van de Engelse oorlogsschepen, op het nauw naar Sluis
trachten door te breken.
51