SLUIS IN VLAANDEREN VERLOREN EN HERWONNEN Studies ...

Een 22-tal zware stukken geschut werden gemakshalve op platboomde binnenschepen
geïnstalleerd en langs de Lieve richting Brugge verscheept. Dit transport zou echter
niet zonder hindernissen verlopen.
Toen de Sluise gouverneur kolonel Arent Groenevelt van welingelichte bronnen
vernam dat de Spaanse landvoogd op 8 juni te Brugge was aangekomen en een goed
uitgerust leger hem naar die stad volgde, beval hij op 9 juni een verkenningsraid in de
streek tussen Sluis en Gent. Kapitein Ridder met nog enkele andere officieren en 150
soldaten van het Sluise garnizoen, hadden als belangrijkste opdracht enkele
manschappen uit het vijandelijk kamp in te rekenen. Tijdens de nacht van 9 op 10 juni
liepen ze tussen Eeklo en Zomergem op 40 Spaanse vendels die zich in de verlaten
leegstaande huizen ophielden; ze bestormden een voorpost, vermoordden enkele
wachten en slaagden erin zeven soldaten gevangen te nemen.
Op hun terugweg naar Sluis stootten ze bij Balgerhoeke langs de Lieve, op diverse
schepen geconvoyeert wesende met Bourgoingnons, die de 22 stukken geschut samen
met munitie en alles wat kon dienen voor een beleg of blokkade, van Gent naar
Brugge voerden. Afgeschrikt door de Sluise "verkenners" sloegen de 48 schippers
zonder slag of stoot op de vlucht. Onmiddellijk werden de meeste tonnen buskruit
samen met de aan boord opgestapelde kanonballen, takkenbossen en schanskorven, in
het water gegooid en twee boten tot zinken gebracht. Door het plotse opdagen van 5 of
6 cornetten vijandelijke ruiterij was het onmogelijk de overige vaartuigen in brand te
steken en moesten kapitein Ridder en zijn manschappen zich terugtrekken. Ongedeerd
en zonder verliezen kwamen ze met hun 7 gevangengenomen Spaanse soldaten terug
binnen Sluis.
Van zijn kant zond Parma als gevolg van deze gebeurtenis langs verschillende wegen
een deel van zijn troepen naar het noorden, om in Aardenburg, de bestemde
samelplaets 't samen te komen en nadere bevelen af te wachten.
Uit de verhoren van hun "prisonniers" vernamen Groenevelt en zijn officieren uiterst
belangrijke informatie. Zo kwamen ze te weten dat Parma op 8 juni 's avonds te
Brugge was aangekomen samen met 15 compagnies ruiterij. 's Anderdaags waren 3
Duitse regimenten en 40 Spaanse vendels zich daar bij hen komen voegen, samen met
andere troepen uit Limburg, Valkenburg, Luik, Namen, Henegouwen, Artezië en
Vlaanderen. Van daaruit verspreidden de Duitsers en Spanjaarden - waaronder de
zeven gevangenen - zich in de omgeving van Eeklo. In het Westkwartier was op
hetzelfde moment Valentin de Pardieu, heer van la Motte, zijn afgedankte Waalse
troepen weer aan het monsteren. Hij slaagde er, zelfs in om een 3.000-tal soldaten
naar het provisoire centrale kampement in Oudenburg te sturen. In de late namiddag
van 9 juni zou ook de prins van Parma zich met 51 vendels infanterie en zijn 15
compagnies ruiterij naar dit rendez-vous begeven hebben.
Uit de ondervraging bleek tenslotte dat het de bedoeling was om enerzijds vanuit
Oudenburg de stad Oostende stormenderhand in te nemen en anderzijds Sluis te
blokkeren door haar haven af te sluiten. Voor de kanonnade zou Parma, naast de
stukken geschut die hij uit Gent had laten verschepen, nog beschikken over artillerie
die via Nieuwpoort uit Sint-Omer, Grevelingen en Duinkerke in batterij voor
Oostende zou worden gebracht samen een 40-tal stukken.
In grote lijnen klopten deze gegevens met de werkelijkheid. Parma was inderdaad van
plan om Oostende met geweld te belegeren. Maar voor zijn expeditie naar de Vlaamse
kust beschikte hij over niet meer dan 5.000 fantassinsen een 10-tal cornetten cavalerie.
Daarin waren begrepen de twee infanterieregimenten van Mondragon, de twee tercio's
van Juan d'Aquila, enkele compagnies Duitsers en de Waalse soldaten van De la
25