SLUIS IN VLAANDEREN VERLOREN EN HERWONNEN Studies ...

eschikken over versche manschappen die Parma uit het kamp van Claudius Barlotte,
overste van de Walen langs de Rijn, had laten aanrukken. Ondanks de verleende hulp
uit de stad en van de aanpalende Grote Schans, waren de Staatse Walen en hun
wapenbroeders verplicht hun vesting en gegraven mijnen te verlaten, vermits zij in 't
open tot beneden toe in de flank beschoten werden. Onder de talloze gekwetsten
bevond zich langs Spaanse zijde de maestro del combo De la Motte. Geschoten in zijn
rechterarm moest hij voor amputatie naar Brugge worden afgevoerd.
De Renty die nu opnieuw De la Motte verving, schakelde nadat de Noordschans met
een losse vlucht verlaten was, onmiddellijk zijn schepen in om van daarop de
bestorming verder te zetten.
Ondertussen "retireerden" de Engelsen naar een nieuw bolwerk. Zonder veel baat
echter, want den vyand won datelijk den voet van 't voorseyde ram part, waartegen de
beschieting in alle furie losbrak. De artilleriecommandant Mansfelt liet de spits van
het bolwerk door vijf kartouwen afschieten, terwijl de samengetroepte Spanjaarden,
Italianen, Walen en Duitsers hun geschut op de voorkant van het bastion
concentreerden. En maekte dien dag daer so grote bresse dat men daer meer dan 300
man in hare gelederen sou hebben kannen doen doorpasseren.
Diezelfde dag liet De Renty twee pleiten aanvaren met opgerichte berderen en een
toren van vaste stof en voor een roerscheut bevrijt; waarop 25 scherpschutters post
vatten, voor de grote bres voor anker leggen. Voor de belegerden zat er niets anders
meer op dan het bolwerk te verlaten en zich naar de dichtstbijgelegen schans te
begeven. Door een tijdelijke voordelige positie in de defensie kon kapitein R.
Williams de weg van het verloren fort naar de ingenomen versterking laten afsnijden.
Zijn manschappen slaagden er zelfs in om tussen hun stellingen en het in puin liggend
bolwerk een nieuwe wal op te werken. Daardoor waren de Koninghschen van de
schans afgesneden en moesten om deze te veroveren veldwerken laten uitvoeren of
andere middelen aanwenden.
De Slag om de Grote Schans duurde nu al bijna 9 dagen en nachten. Inmiddels waren
de pioniers van De Renty druk bezig geweest met het slaan van een brugge dwars over
't Reygersvliet, tijdens welke de belegeraar veel manschappen verloor. Maar door
gemis aan een flankkeringe kon deze constructie niet worden verhinderd. Dank zij
deze brug was het de aanvallers nu mogelijk het fort van d'eene kant tot den anderen
te bestormen. Dit bood de belegeraar niet alleen si grande avantage, maar ook het
kunnen beschikken over vaste grond aende voet van 't bolwerk datmen de Schorre
noemt, daer hy so veel volx aenbrengen en ververschen konde als hy selfs wilde.
Ondertussen verkeerden de Staatsen steeds meer in benarde omstandigheden. Vanop
het ingenomen bolwerk konden de Spanjaarden onafgebroken de schansverdediging
beschieten, terwijl het musketvuur vanuit de torens op de schepen van De Renty het
defensief ageren evenaarde. Het enige wat de Spanjaarden belette om langs de
voorzijde de wal van de schans te beklimmen, was het gedurig flankvuur van de
Engelsen waardoor ze met schade en schande afgeslagen werden, In de vooravond van
zaterdag 18 juli beval Parma zijn troepen - ondanks het verzet van zijn kapiteins - een
"staakt het vuren". De nacht werd niet opportuun geacht voor een finale bestorming,
wat Parma toeliet zijn manschappen 's anderendaeghs een heerlijcker victorie te
beloven.
Die nacht werd te Sluis krijgsraad gehouden en geresolveerd de Grote Schans te
verlaten. De motieven die tot deze beslissing leidden, hadden de belegerden goed
overwogen. Rekening houdende met de aanzienlijke voorsprong van de Spanjaarden
41