Bijenplanten_web

14 bijenplanten: nectar en stuifmeel voor honingbijen
tussen scheen en eerste voetlid aan de buitenzijde van de poot.
Dit resulteert in duidelijk zichtbare stuifmeelklompjes aan
de achterpoten van de haalbijen, vastgehouden in de beharing
van het korfje (corbicula). Bij terugkomst in het volk steekt de
bij de achterpoten in een cel en wrijft met de middelste poten
de stuifmeelklompjes eraf. Hierna wordt het stuifmeel door
andere bijen aangestampt. Als een cel geheel gevuld is, wordt
het stuifmeel afgedekt met een dun laagje honing. Stuifmeel
wordt dicht tegen het broednest of onder de honingvoorraad
voor de winter opgeslagen. Het ondergaat dan een verande-
ring. De aanwezige suikers worden geïnverteerd en de stuifmeelkorrels
verliezen hun kiemkracht. In het spijsverteringsstelsel
van de bij wordt alleen de inhoud van de stuifmeelkorrels
verbruikt. De wand van de korrels ondervindt tijdens
de spijsvertering geen verandering of valt in stukjes uiteen.
Voor het grootbrengen van één werksterlarve zijn circa 125 mg
honing en 70-150 mg stuifmeel nodig. Op basis hiervan kan
worden bepaald dat een groot volk per jaar 60-80 kg honing
en 15-30 kg stuifmeel verbruikt (Seeley, 1985).