Bijenplanten_web

ozenfamilie 209
Sorbaria (Sorbaria sorbifolia)
De Sorbaria is een van de 15 soorten van het geslacht Sorbaria
van de Rozenfamilie (Rosaceae). Het oorspronkelijke areaal
van dit geslacht strekt zich uit van Afghanistan tot in
Oost-Azië. De bladeren lijken op die van de Wilde lijsterbes
(Sorbus aucuparia), vandaar de naam Sorbaria. Halverwege
de achttiende eeuw is de Sorbaria in Engeland geïntroduceerd
en in cultuur genomen.
Vroege bladvorming
De Sorbaria is een bladverliezende struik, die twee meter hoog
kan worden. Al vroeg in het voorjaar verschijnen de bladeren.
Ze zijn 15-25 centimeter lang en oneven geveerd. De blaadjes
hebben een dubbelgezaagde rand. Naar het eind van het
blaadje worden de tandjes steeds kleiner. De bloei is van juni
tot augustus. De bloemen staan in grote rechtopstaande
pluimen. Aan de bloeiwijze is duidelijk te zien op welke wijze
de bloemen zich aan bezoekende insecten presenteren: groepsgewijs
en dicht bij elkaar. Samen vallen ze beter op dan
alleenstaand.
Witte bloemen
Wat opvalt, is dat als veel (kleine) bloemen zich samen presenteren,
de bloemkleur vaak wit is. Voorbeelden daarvan zijn:
de Vuurdoorn (Pyracantha coccinea), de Eenstijlige meidoorn
(Crataegus monogyna) en veel soorten van de Schermbloemenfamilie
(Apiaceae). Dergelijke witte bloemen hebben ook geen
bijzondere oriëntatiemiddelen, zoals een nectarmerk of een
speciale tekening gecombineerd met het terugkaatsen van
ultraviolet. Omdat de witte bloemen alleen het voor de bijen
zichtbare geel en blauw (en soms een beetje ultraviolet) terugkaatsen,
zijn ze voor de honingbijen bijenblauwgroen. Dat is
ook het geval bij de Sorbaria.
De bloemen hebben vijf witte kroonbladen. Ze hebben een
groot aantal meeldraden, die twee maal zo lang als de kroonbladen
kunnen worden. De nectariën liggen op de komvormige
bloembodem. De vijf stampers staan los van elkaar.
Bijenbezoek
Bij tijd en wijle is er veel bezoek van bijen. Wanneer ze alleen
stuifmeel verzamelen, lopen ze druk over de bloemen om
maar met zoveel mogelijk stuifmeel in aanraking te komen.
Bijen die nectar verzamelen doen het rustiger aan. De stuifmeelklompjes
zijn lichtbruin. De bloemen zijn ook zeer
geliefd bij hommels en vlinders.
Vermeerdering
De plant vermeerdert zich door de vorming van zaad en
vegetatief door middel van worteluitlopers. De vrucht is een
kokervrucht die langs de buiknaad openspringt. In iedere
vrucht komen twee zaden tot ontwikkeling. De langwerpige
zaden wegen niet veel. Nadat ze op de grond zijn gevallen
kunnen ze verder worden verspreid door de wind. Soms
kiemen ze op grote afstand van de oorspronkelijke groeiplaats
langs en tussen verharding.
plaat 92. Sorbaria
A bloeiwijze; B bloem; C meeldraden; D stuifmeelkorrel (tricolporaat):
1 polair aanzicht, 2 equatoriaal aanzicht; E stampers;
F stamper; G open vruchten; H zaad.