Bijenplanten_web

olijffamilie 331
Wilde liguster (Ligustrum vulgare)
Het geslacht Liguster (Ligustrum) behoort tot de Olijffamilie
(Oleaceae) en telt ongeveer 50 soorten, waarvan de Wilde
liguster voorkomt in Europa en Noord-Afrika. De andere
soorten, waaronder de voor heggen veel gebruikte Haagliguster
(Ligustrum ovalifolium), zijn inheems in Azië en
Australië. Vooral uit China en Japan zijn veel soorten bekend.
In de duinen
In het wild groeiende Wilde liguster komt vooral voor in het
kalkrijke deel van het Duindistrict. De soort wordt ook als
haagbeplanting toegepast. Het is een hoge, breed uitgroeiende
struik met langwerpig-elliptische, kortgesteelde tegenoverstaande
bladeren. Van boven zijn ze donkergroen, in de herfst
overgaand in violet, van onder zijn ze lichter groen. Na de
eerste vorst vallen ze af. Bij milde winters verliest de struik zijn
bladeren pas tijdens de nieuwe bladontwikkeling.
Bloemen met sterke geur
De Wilde liguster bloeit in juni en juli. De witte, sterk
geurende bloemen staan in ongeveer acht centimeter lange
pluimen. Ze hebben een klokvormige kelk met vier korte
tanden. De kroon is aan het begin trechtervormig; langs de
rand staan vier naar buiten gebogen grote lobben. Op het
vruchtbeginsel staat een korte stijl met twee stempels.
Het vruchtbeginsel heeft twee hokken. In ieder hok kunnen
twee zaden tot ontwikkeling komen. De twee meeldraden
staan met een korte helmdraad op de kroon. De helmknoppen
bevinden aan weerszijden van de stamper en steken daar
duidelijk boven uit. Er wordt zeer veel stuifmeel gevormd.
Stuifmeelklompjes van honingbijen zijn lichtgeel.
De bloemen van de Wilde liguster hebben, net als de andere
soorten van de familie, niet één apart nectarium. Er zijn
meerdere kleine nectariën, die verspreid op het oppervlak
van het vruchtbeginsel liggen. De bloemkroon is maar kort,
waardoor de nectar ook bereikbaar voor de insecten met een
korte tong. De nectar heeft een suikerhalte van 34-40%.
Vermeerdering
De Wilde liguster vermeerdert zich door zaad. De zwarte
bessen bevatten maximaal vier donkerbruine zaden.
Rijpe bessen worden door verschillende vogels gegeten,
waardoor de zaden verspreid worden.
Cultuurvariëteiten
Van de Wilde liguster zijn er diverse cultivars bekend.
Deze verschillen in groeiwijze en de kleur van de bladeren en
vruchten. Zo zijn er met geel gevlekte, wit gerande of geheel
gele bladeren. Andere cultivars hebben groene of gele bessen.
plaat 153. Wilde liguster
A tak met bladeren en bloeiwijze; B bloem en bloemknoppen;
C doorsnede bloem; D helmknop; E stuifmeelkorrel (tricolporaat):
1 polair aanzicht, 2 equatoriaal aanzicht, 3 korreloppervlak (focus
boven en in tectum); F stamper; G vruchten; H zaad.