Bijenplanten_web

esedafamilie 231
Wilde reseda (Reseda lutea)
De Wilde reseda behoort tot de Resedafamilie (Resedaceae).
Deze familie omvat zes geslachten met ruim 60 soorten,
waarvan er ongeveer 50 tot het geslacht Reseda (Reseda)
behoren. Twee daarvan, de Wouw (Reseda luteola) en de
Wilde reseda, komen in ons land voor. Beide soorten zijn afkomstig
uit het Middellandse-Zeegebied. Als cultuurvolgers
hebben ze zich over een groot deel van Europa verspreid.
De Wilde reseda komt vooral voor langs de grote rivieren en
in het duingebied. De soort is vaak op gestoorde grond te
vinden, zoals in wegbermen en langs spoorwegen. De bodem
moet kalkhoudend zijn. De plant is overblijvend.
De vorm van de bladeren
Aan de plant zitten bladeren van verschillende vorm.
Onderaan vinden we grote bladeren met brede slippen, die
vaak weer zijslippen hebben. Aan de bloeistengels zijn ze klein
en voorzien van smalle slippen.
Lange bloeiperiode
De bloei begint in juni en kan voortduren tot in september.
De bloei begint onderaan de tros. Tijdens de bloeiperiode
wordt de tros steeds langer. Doordat de betrekkelijk kleine
bloemen vrij dicht bij elkaar staan, vallen ze toch goed op
voor insecten die op zoek zijn naar nectar en stuifmeel.
Tweezijdig symmetrische bloemen
De tweezijdig symmetrische bloemen hebben een bijzondere
vorm. Elke bloem heeft zes kelkbladen, zes kroonbladen,
17 tot 22 meeldraden en een stamper die uit drie vrucht bladen
bestaat. Aan de bovenzijde van de bloem zijn kelk en kroon
sterker ontwikkeld dan aan de onderzijde. De twee bovenste
kroonbladen hebben aan de voet een brede schub. De meeldraden
en de stamper staan samen op een kort steeltje
(androgynofoor), dat deel uitmaakt van de bloemas. Ook bij
de vrucht is het zichtbaar. De bloemas heeft direct onder de
meeldraden een tongvormige verbreding. Op de bovenzijde
hiervan staan lange papillen en tegen de onderzijde ligt het
nectarium. De vrijgekomen nectar wordt tegen weersinvloeden
en ongewenste bezoekers beschermd door de brede schubben
van de bovenste kroonbladen die tegen de tongvormige
verbreding liggen. Honingbijen verzamelen nectar en stuifmeel
op de bloemen. De stuifmeelklompjes zijn geel.
Vermeerdering
De vrucht van de Wilde reseda is een éénhokkige doosvrucht.
Na de bloei kromt de androgynofoor zich, waardoor de vrucht
rechtop komt te staan. Bij rijpheid springt die aan het eind met
drie korte klepjes open, waardoor er een kleine opening ontstaat.
De zaden zijn glanzend zwart. Door de wind en langslopende
dieren wordt de veerkrachtige stengel met de vruchten heen en
weer bewogen, waardoor de zaden worden weggeslingerd.
Gespecialiseerde wilde bij
De Resedamaskerbij (Hylaeus signatus) is oligolectisch en
bezoekt uitsluitend de Wilde reseda en nauw verwante (deels
buitenlandse) soorten voor stuifmeel en nectar. De bij is sterk
gebonden aan de biotoop van de plant.
plaat 103. Wilde reseda
A bloeiwijze; B blad onderaan plant; C bloem van opzij; D bloem
van boven; E kroonbladen: 1 en 2 voor- en achterzijde bovenste
kroonblad, 3 kroonblad van de zijkant, 4 onderste kroonblad;
F meeldraden met tongvormige verbreding van de bloemas; G meeldraad;
H stuifmeelkorrel (tricolpaat): 1 polair aanzicht, 2 equatoriaal
aanzicht, 3 korreloppervlak (focus boven en in tectum); I stamper;
J vruchten; K zaad.