Villa d'Arte 6 - 2021

Column
NIEMAND WIL DE
LELYVERZAMELING
HEBBEN
Hommeles in wannabe museumland
over een verzameling waar iemand een
museum voor wil hebben. Zou iemand
zich weleens de vraag stellen hoeveel
collecties we eigenlijk nodig hebben in
dit land? Ik vraag het me soms af. Stel je
verzamelt postzegels, schilderijen, poppen,
bijzondere koektrommels of whatever;
waarom zou dat altijd zomaar een
collectieve verantwoordelijkheid worden
als je stomtoevallig te oud wordt om je
hobby nog door te zetten? Zoals met de
collectie documenten, foto’s en aandenkens
rond ingenieur Cornelis Lely op de
zolder van Ed Voigt, een 75-jarige Cornelis
Lely-verzamelaar uit - stomtoevallig -
Lelystad! Museum Batavialand Lelystad
heeft er echter geen behoefte aan. Voigt
boos. Want de gemeenteraad van Lelystad
heeft ooit een motie aangenomen
waarin staat dat de collectie voor de stad
moet worden behouden. Daarom schiet
ik hier de strijdende partijen te hulp en
rijk hen een perfecte oplossing aan.
Als de gemeenteraad zoiets besluit, moet
daar gevolg aan worden gegeven. En laten
gemeentes nu bij uitstek de instanties in
dit land zijn met lades die beroemd zijn
om grootte, breedte en peilloze diepte!
Er zijn containers die minder diep zijn dan
de lades van gemeentes als Lelystad! En
als er dan ooit een onderzoeker langskomt
heeft zo’n ambtenaar ook weer iets
te doen. Overigens werd ik geprikkeld
door de melding dat de Lelystedeling over
ongeveer 140 panelen ‘zou beschikken’ die
Lely’s levensloop van wieg tot dood “beschrijven”.
Panelen. Dat is museumjargon.
Zijn dat prikborden vol? Of meer zoals in
het Mesdagpanorama? Het Zuiderzeemuseum
dan, die hebben veel panorama?
Ook geen belangstelling. Er schijnt ook
papier-mot met vorige eigenaren van de
collectie te zijn (zegt Batavialand nog vilein).
Ik zie inmiddels een Netflixserie aan
het uitspansel. Cornelis Lely, de man die
Lelystad schiep naar zijn evenbeeld, op
Netflix! Een gegarandeerde hit in China en
Japan, waar ze sowieso al Nijntje- en dijkgek
zijn. Ik ga kijken. Daarna is er vast wel
een museum in China voor Lely te vinden!
Of we laten Christie’s de boel verpatsen.
Kan Voigt ook weer eens op vakantie.
René Seghers
Museum Gouda
BIJ KAARSLICHT
Kaarslicht staat tegenwoordig voor liefde
en romantiek, maar eeuwenlang was het
een nogal stinkende en dure bron van
licht na zonsondergang. Tot ver in de 20 e
eeuw was licht een schaarste product.
Conservator Ingmar Reesing van Museum
Gouda bedacht enkele jaren geleden voor
zijn sollicitatiegesprek aldaar dat het
misschien handig was iets met kaarslicht
in de kunst voor te stellen. Gouda was
immers in de 19 e eeuw een van de grootste
kaarsenproducenten ter wereld. Reesing:
‘Tot mijn verbazing bleek er nooit eerder
ergens een tentoonstelling over kaarslicht
te zijn gemaakt.’
210
Links: Uil met bril en boeken, C. Bloemaert (II), Rijksmuseum