Males de cabeza - Vieiros

A tolemia é un sombreiro (5)
O meu maior problema (o meu e o dos meus gatos) é a cantidade
de tolos que viven aquí pechados, connosco. A verdade é
que a case todos eles había que apretarlles as caravillas; como
son moi violentos e parece que ladrasen, identifícanse constantemente
cos cans, ata o punto de crerse pertencentes a unha
raza deste tipo de animais, por iso están internados na Unidade
de Agudos, que é a peor deste manicomio (en realidade, sempre
é a peor de todos os manicomios). Eu mesmo, por veces, acabo
véndoos como cans desde a miña perspectiva felina, porq u e
pasan todo o santo día a ladrar, coas súas bocas húmidas, ateigadas
de cuspe. Os menos perigosos son os cans vellos, que permanecen
ingresados na Unidade Residencial, porque, aínda que
dan algúns problemas, son máis controlables. Eses son coma
ratas, e o único que fan é agardar a morte; moitos deles entolecen
por ignorancia e o seu único deus é o curandeiro da aldea,
que nunca vén porque a modernidade deste lugar atendido desde
a racionalidade da ciencia lle mete medo.
A maior parte deles son vellos psicóticos, paranoicos perseguidos
polo alzheimer ou visionarios de tres pesetas, como ese
— 33 —