Males de cabeza - Vieiros

aixo tratamento ansiolítico e psicosomático. Nada máis lonxe
da miña realidade. Por ser, eu non son nin sequera un deses
tolos patolóxicos que buscan recoñecemento público a través
dos actos irracionais que levan a cabo. Esquecédeo. Eu non pretendo
que ninguén me admire polos seus actos. E, sabédelo
ben, se hoxe estou aquí, sobre o palco, é a petición vosa, a petición
da Comisión de Festas, para escenificar o papel de tolo
nesta ilusionante obra de teatro na que tanto esforzo puxestes,
meus amigos. Se hoxe eu subín a este palco é por e para iso, por
moito que os vosos ro s t ros estean agora demudados, atónitos
polo inesperado do meu discurso.
Eu, para vós, son un tolo feliz. Ba rtolo, o tolo feliz. Ese
tolo divertido que sempre alegra a vosa vida e co que se pode
pasar un bo anaco. Ese tolo ó que guindades cacahuetes polo
a i re para que os apañe coa boca e os pape no momento; ese
tolo que non sabe xogar ás cartas pero que sempre xoga convosco,
sen saber, para que poidades apostar a que perde o que vai
con el (comigo); ese tolo ó que lle poñedes e sacades o sombreiro
para enredardes a conveniencia; ese tolo que vos vai mercar
tabaco, unha cervexa ou o xornal a cambio dun peso que lle
metedes no peto. Ese son eu para vós. Ba rtolo, un tolo feliz.
As cousas son distintas, sen embargo, para min. Aínda que nin
o sospeitedes, eu son o tolo máis infeliz. E sono porque sei que
en realidade eu estou a representar o meu papel, ese papel que
me outorgastes xa cando nacín e no que entre todos me fostes
re a f i r m a n d o. Po rque xa hai moitos anos, e non hoxe, que mo
concedestes entre todos. Por iso non é casualidade que hoxe
estea subido a este palco: eu xa viña sendo o voso tolo, aquel
a quen condenastes á tolemia desque naceu. Pero, perdede medo,
farei un bo papel, e pasaredes, de seguro, un anaco dive rtido.
Sabédeo, o meu designio é estar predestinado a ser o voso
tolo para sempre.
— 63 —