Males de cabeza - Vieiros

que tampouco son señoritas caprichosas. ¿Como que nada?
¡¿Que me quere dicir con iso, Virtudes dos Aires?! ¡Os cans teñen
que comer por enriba de todo! ¿É ou non é? Por enriba de
todo; non lle esqueza. ¿Pero que me quere dicir con iso? A ver,
repítamo. ¿Está a tomarme o pelo ou..., señora Virtudes? ¿Cant
o ? ¿Cinco días? ¡¿Como que os cans levan cinco días sen comer?!
Non me enrede, Virtudes dos Aires. ¿Pero como van levar
cinco días sen comer? ¿O Od í n ? ¿ Traboulle por iso, o Od í n ?
¿Porque levan cinco días sen comer? ¡Pero que me está a dicir,
señora Vi rtudes! ¿Como que non hai cartos? ¿Como que con
tantos cans non hai cartos que cheguen? ¡¿Non me dirá que ten
aí os cans a pasar fame?! Iso non llo podo consentir, Vi rt u d e s
dos Aires. ¿Que quere? ¿Pe ro que quere vostede? ¿Qu e re que
a bote? ¿Quere voltar para onde a atopei? ¿Ou é que xa non lle
acorda onde a atopei? ¿Xa non lle acorda como apestaba aquel
piso escuro e vello onde vivía en Lisboa, alí pechada e illada
con trece cadeliñas? ¿Acaso non se lembra de que os veciños a
denunciaron á policía polo cheiro que viña do seu piso? ¿Non
lle acorda o esfameadas que estaban vostede e as cadeliñas entre
montañas de lixo e o fedor a mexo e a merda? ¿É que non lle
acorda, señora Virtudes dos Aires? ¿E é así como me paga que
eu a teña sacado de alí? ¿Que a fose buscar á comisaría? ¿Que a
recollese da rúa cando a policía a desafiuzou? ¿É así? ¿Que me
d i ? , ¿que me ten que dicir? ¿O que? ¿Os cart o s ? ¡ Os cartos, os
c a rtos! ¡Se m p re os cartos! ¡Escusas! ¡Non son máis ca escusas!
¡Ai, claro, agora bótase a chorar! ¡Ai non ! ¿Xa non lle acord a
todo iso, non si? Non quere. ¿Ou non lle acorda? Eu tróuxena
para a miña facenda. Eu deille un traballo, eu deille e doulle de
comer... e vostede págamo así. Tenme os cans sen comer durante
cinco días porque seica non chegan os cartos para mercarlles
comida. ¿E logo, vostede non comeu estes días? ¡Ai, comeu!
Pe ro comeu catro cousiñas para ir tirando. Xa. ¡Miña pobre !
— 49 —