Males de cabeza - Vieiros

Carapuchiña e o pobo feroz
Unha vez era unha nena de aldea moi feitiña e moi boa que
vivía nun pazo co seu pai e a súa nai e mais dous irmáns va r ó n s .
A súa avoa, que a quería moito, agasallouna un día cunha carapucha
vermella que ela mesma tecera e como a nena a ve s t í a
s e m p re, e ademais era moi pequena, toda a xente deu en chamarlle
Carapuchiña Vermella. O seu pai era o cacique do lugar.
Había anos que non se levaba coa avoa (a súa nai) e tempo atrás
acabara por botala do pazo. El mandaba todos os días a Carapuchiña
á casa da vella cunha botella de viño e unha empanada de
pan de millo, porque tampouco era mal home. A avoa vivía
nunha casa ó outro lado do bosque e Carapuchiña tiña que
a t r a vesalo a diario. A primeira vez, o pai díxolle á nena:
–Rapariga, cando atraveses o bosque non pares a falar con
ninguén nin te desvíes nunca do camiño.
Durante un tempo ela cumpriu o mandato do pai, pero un
día Carapuchiña topou co lobo, que non era mal animal e o
pobre estaba moi só e moi perseguido polos gandeiros da zona.
–Ola Carapuchiña –díxolle o lobo–, ¿onde vas con esa cesta
na cabeza?
— 69 —