Males de cabeza - Vieiros

mal. Vostede xa ten visto como é que chegan outros cans, ¿non
si? O Pessoa, por exemplo, ¿lembra como chegou o Pessoa, co
cu rebentado polos paus que lle meteran? Animaliños. Ha b í a
que ver quen é máis animal, se o Pessoa ou o que lle fixo o que
lle fixo. ¿Anda apoucado? ¿E como é que anda apoucado o Pessoa,
se cando marchei estaba ben animoso? Xa. Pe ro iso xa o
sabe, señora Virtudes. Non lle digo que non, muller, pero iso xa
o sabía. Ben, ben, aténdame. ¿Como vai a Rubia? Xa. ¡Non me
diga! ¿Con cal? Co Xes. Muller, o Xes é un can grande, non lle
e s q u eza. ¿E a ferida da Lúa? ¿ Cu roulle? Sendo así.... Lembre
que mañá ten que ir visitarnos o ve t e r i n a r i o. Chamaríao, para
llo lembrar, ¿non é? Chámeo, chámeo de novo. Xa sei, señora
Virtudes. ¿E logo para que ten aí a María das Flores se non é
para lle axudar? ¿Para que lle pago eu á María? ¿Daquela? Pero
é que as cousas tampouco lle son así, Virtudes, e o que hai que
facer ha de facerse. ¿Cal? ¿O Odín? ¿Traboulle? ¿Onde? ¡Pe ro
ese can non ten por qué trabala! Non é fero, señora Vi rtudes,
o que pasa é que igual se lle meteron os ciumes na alma, ou se
cadra está precisado de máis agarimo. Ben sei que é un can moi
grande, pero non tiña porque lle botar a boca. Xa. ¡Pois sepáreo
s ! Xa sabe que hai cans que non poden estar xuntos, señora
Vi rtudes, e o Odín e mailo Bobi son deses. Fágame o que lle
digo, muller. ¡Que faga o que lle digo! ¿Como que María das
Flores non puido ir hoxe pola facenda? ¿E logo? Pois non é así.
¡ Pois non! Mañá quéroa falando comigo en canto chegue.
É que non pode ser, señora Virtudes. Se temos cento trinta cans
na facenda, temos cento trinta cans, e son todos para atender,
todos, sen esquecérseme de ningún. Que non, Vi rtudiñas, o
que non se pode facer é ter cento trinta cans e telos coma se
estivesen na rúa, ¡diso nada! Aquí estamos a traballar na solidariedade
cos coitados dos animais, e se lles fallamos nós ¿quen se
vai ocupar deles, eh? ¿Quen? ¿O que? Se cadra, señora Virtudes,
— 47 —