Organizacje pozarzÄ dowe i władza publiczna. Drogi do partnerstwa

166 Magdalena Arczewska, Anna Semenowicz
zarówno instytucji partnerstwa publiczno-społecznego, jak i FIO spowodowałoby,
że w zakresie przedmiotowym wykroczyłaby ona poza obszar zakreślony
w tytule. Nie byłaby to bowiem już ustawa o działalności pożytku
publicznego i o wolontariacie, ale ustawa o wielu innych zagadnieniach
związanych z kwestią pożytku publicznego w bardzo zróżnicowanym stopniu.
Rozszerzanie ustawy o kolejne instytucje, które miałaby ona regulować,
czyni zasadnym argument, aby zamiast nowelizacji przygotować projekt nowego
aktu prawnego, co sugeruje Rządowe Centrum Legislacji.
Losy FIO wciąż się ważą, ale wniosek już nasuwa się dość smutny. Przykład
FIO pokazuje, że wdrażanie pewnych mechanizmów w Polsce odbywa
się zgodnie z zasadą „najpierw robić, potem myśleć”, a prowadzenie konsultacji
z organizacjami pozarządowymi w Polsce odbywa się bez żadnych
zasad. Ale każde kolejne doświadczenia trzeciego sektora czynią go lepiej
przygotowanym do kolejnych prób dialogu z rządem.