merze „PrzeglÄ du…” dotyczy statusu studentów studiów II

TEMAT NUMERUczebności. Należy jednak z całą mocą podkreślić, żekażdy doktorant jest indywidualnością o silnym poczuciuwłasnej odrębności i w gromadzie występujetylko przy okazji wykładów, konferencji naukowychczy uroczystości akademickich. Wtedy chętnie spotykasię z osobnikami ze swojego „stada”, które dajemu poczucie bezpieczeństwa.Żyrafy to najwyższe zwierzęta na świecie. Jeśliprzyjmiemy, że doktorant to student, wtedy jestto student „najwyższy”, zajmuje bowiem ostatniszczebel trójstopniowej drabiny studiów. Żyrafasięga do samych czubków drzew po najbardziejsmakowite liście. Doktorant też potrafi wspiąćsię na wyżyny swoich możliwości, aby sięgnąć posmakowitą, najbardziej wartościową wiedzę. Długaszyja i długie nogi żyrafy są jednak powodemchwiejności jej sylwetki. Doktorant także niepewniestoi na swoich naukowych nogach, przepełnionywątpliwościami, co do swojego miejsca czypozycji w świecie nauki.Jak podają pewne źródła, łacińska nazwa żyrafy(Giraffa camelopardalis) wywodzi się z faktu, żepoczątkowo żyrafę uznano za krzyżówkę wielbłąda(Camelus) i lamparta (Panthera pardus). Hybrydowośćjest zatem pierwotnym doświadczeniem żyrafowatości;hybrydowość w pewnym sensie kształtujetakże tożsamość doktoranta, bowiem to student,który ma się wykazać samodzielnością badawcząi dydaktyczną, musi zatem umiejętnie wcielać sięw wyznaczone mu role.Żyrafy prawdopodobnie nie miewają rozdwojeniajaźni (choć może?), a doktorant i owszem. Jegotożsamość nie jest bowiem jednoznacznie określona,cechuje ją doznanie pograniczności, które stajesię udziałem zwłaszcza młodych doktorantów, którzyod razu po obronie pracy magisterskiej zostająuczestnikami studiów doktoranckich i w ramachpraktyk dydaktycznych prowadzą zajęcia ze studentami.Doktoranci zdają egzaminy i są oceniani;sami też egzaminy prowadzą i wystawiają oceny.Tożsamość doktoranta nie jest także tożsamościąpełną, bowiem pisząc pracę doktorską, pracują – sądziennikarzami, nauczycielami, instruktorami fitnessu,lektorami języków obcych, bibliotekarzami,etc., studiują inne kierunki, są matkami, ojcami.Moja osobista żyrafaMoje własne poczucie żyrafowatości bierze sięstąd, że jestem jednocześnie studentką i doktorantką.Katedra Filologii Angielskiej, gdzie studiujęi Instytut Polonistyki i Kulturoznawstwa, gdzie piszędoktorat, mieszczą się w tym samym budynku.Na pierwszym piętrze jestem więc studentką, nadrugim – doktorantką. Studenci z drugiego piętra,z którymi prowadziłam zajęcia mówią mi „dzień dobry”,studenci z pierwszego – „cześć”. W ciągu paruminut i po pokonaniu kilkunastu schodów mogęwięc kilka razy dziennie wcielać się w inną rolę. Zabawnepołożenie, które może wywołać lekką schizofrenię.Doktoranci doświadczają mnogości wcieleń,mnogości wrażeń, mnogości doświadczeń.Żyrafa patrzy na świat z dużej wysokości, mawięc szeroki horyzont.Na koniec powiem tylko: idzie wiosna – żyrafyjeżdżą tramwajami po Szczecinie w poszukiwaniuinspiracji, a rozdziały prac doktorskich pomału dojrzewają.Budynek WydziałuFilologicznego USfot. Marek Kowalczyk20