merze „PrzeglÄ du…” dotyczy statusu studentów studiów II

PROJEKTYfot. Chelsea Stoverwww. sxc.hu66Paweł Gąsowski: Dlaczego zdobycie dyplomuuczelni wyższej jest dla Ciebie tak ważne?Robert Jakubczyk: Zdobycie dyplomu jest moimżyciowym celem i marzeniem, ponieważ chciałbym udowodnićinnym, a przede wszystkim sobie, że osoba niepełnosprawnamoże realizować swoje plany i marzenia– pomimo całkowitego uzależnienia od pomocy i opiekiinnych – jeśli ma wsparcie najbliższych i osób ze swojegootoczenia. Po ukończeniu studiów chciałbym pomagaćosobom niepełnosprawnym, nieuleczalnie i śmiertelniechorym; chciałbym przekonać ich, żeby się nie podawałyi – mimo wszystko – nie traciły nadziei na lepsze jutro.Zdobycie wykształcenia, umożliwi mi zdobycie wymarzonejpracy, dzięki temu będę bardziej samodzielnyi niezależny materialnie od innych. Nie będę skazany naopiekę domu opieki społecznej, szpitala lub hospicjum,kiedy zabraknie mojej mamy i najbliższych mi osób. Nawetjeśli nie uda mi się ukończyć wyższej uczelni, będęszczęśliwy, ponieważ nie ma gorszej rzeczy dla człowiekaświadomego swego stanu, jak przebywanie wśród czterechścian przez całe życie.P.G.: W jakim stopniu o przerwaniu Twoich studiówzadecydował stopień zaawansowania choroby,a w jakim trudności wynikające z uniwersyteckiej infrastruktury?R.J.: Przyczyną przerwania moich studiów byłonagłe i bardzo gwałtowne pogorszenie stanu mojegozdrowia. Doszło do zapaści, mój stan był bardzo ciężki,istniało bezpośrednie zagrożenie życia. Na skutekniewydolności oddechowej musiałem zacząć używaćrespiratora, który pogłębia i wspomaga każdy mój oddech.Około trzech lat trwał powrót do zdrowia sprzedzapaści. Po tym czasie, mimo wielu obaw, postanowiłemwznowić studia.P.G.: W jaki sposób uniwersytet wspomagał Cięw zdobywaniu wykształcenia?R.J.: W roku 2005 jedyną formą pomocy, którą oferowałuniwersytet, była pomoc finansowa, np. stypendiumdla osób niepełnosprawnych oraz inne stypendia. Odkiedy rozpoczął pracę Pełnomocnik Rektora UniwersytetuSzczecińskiego ds. Osób Niepełnosprawnych, jest nieporównywalnielepiej. Uczelnia zapewnia i opłaca usługitransportowe, zatrudnia i opłaca asystentów osobyniepełnosprawnej do pomocy na zajęciach i załatwianiaspraw związanych z tokiem studiów. Ze wszelkimi problemamii trudnościami można się zgłosić do pani pełnomocnik,która na bieżąco stara się je rozwiązywać.P.G.: Jak sobie radzisz w codziennym życiu?R.J.: Jak się z czasem okazało, pójście na psychologiębyło bardzo dobrą decyzją, ponieważ spotkałemosoby ze znakomitym nastawieniem do mnie. Po czterechlatach przebywania w domu trzeba było się zmierzyćz nową sytuacją i z nowymi ludźmi. Moje obawyokazały się bezpodstawne. Kadra naukowo-dydaktycznainstytutu wykazała zainteresowanie i zaoferowałapomoc w rozwiązywaniu problemów związanych zestudiami. Zachęciło mnie to bardzo do zdobywaniawiedzy i zwiększyło wiarę w siebie. Prowadzący zajęciawidzieli zawsze we mnie przede wszystkim człowieka,a potem dopiero osobę chorą i niepełnosprawną. Z zainteresowaniemsłuchali tego, co mam do powiedzenia,mimo moich problemów z mówieniem. Otrzymywałemwszystkie slajdy ze swoich wykładów, ponieważzdawano sobie sprawę z tego, że mam trudności z poruszaniemrękami. Dostosowano formę wszystkich zaliczeńi egzaminów do moich możliwości motorycznych.Dodatkowo miałem wydłużony czas zdawania i odbywałosię to w osobnym pomieszczeniu.P.G.: W jaki sposób można aktywizować osobyniepełnosprawne, jak zachęcać je do zdobywaniawykształcenia?R.J.: Najskuteczniejszą formą jest informowanie,zachęcanie i pokazywanie przykładów osób niepełnosprawnych,którym udaje się to osiągnąć. To, moim zdaniem,można osiągnąć poprzez organizowanie konferencji,spotkań i kampanii promocyjnych i informacyjnychw mediach. We wszystkim tych działaniach powinnybrać udział głównie osoby niepełnosprawne, ponieważnajlepiej wiedzą, jakie mają problemy będąc studentamii są najbardziej wiarygodne. Trzeba zmienić schematmyślenia osób niepełnosprawnych o sobie samych tegotypu: ,,Na pewno nie dam sobie rady”, ,,Jestem gorszy,mniej inteligentny od w pełni sprawnych osób”.P.G.: Jak, Twoim zdaniem, można poprawić sytuacjęosób niepełnosprawnych na US?R.J.: Sytuację tę można poprawić likwidując barieryarchitektoniczne w budynkach nieprzystosowanychdo potrzeb osób poruszających się wózku, tworzącpomieszczenia socjalne dla osób niepełnosprawnych,w których mogłyby wypocząć. Ważny jest zakupsprzętu pomocniczego dla osób niewidzących i niesłyszących,pomoc w rozwiązywaniu ich problemóww zdobywaniu wiedzy. Warto organizować spotkaniaz psychologami, doradcami personalnymi, pedagogamiitp., pomagające osobom niepełnosprawnymw funkcjonowaniu społecznym i zawodowym.P.G.: Jakie są największe przeszkody w studiowaniudla osób niepełnosprawnych?R.J.: Te przeszkody to głównie bariery architektonicznena uczelni i w domach, uniemożliwiające niepełnosprawnymopuszczanie własnego mieszkania.Brak przystosowanych samochodów i komunikacjipublicznej do potrzeb osób niepełnosprawnych utrudniatransport. Nadal jest zbyt mało fachowo przeszkolonychasystentów osoby niepełnosprawnej, którzy byopiekowali się nią podczas dojazdu, zajęć na uczelni