PROJEKTYfot. Chelsea Stoverwww. sxc.hu66Paweł Gąsowski: Dlaczego zdobycie dyplomuuczelni wyższej jest dla Ciebie tak ważne?Robert Jakubczyk: Zdobycie dyplomu jest moimżyciowym celem i marzeniem, ponieważ chciałbym udowodnićinnym, a przede wszystkim sobie, że osoba niepełnosprawnamoże realizować swoje plany i marzenia– pomimo całkowitego uzależnienia od pomocy i opiekiinnych – jeśli ma wsparcie najbliższych i osób ze swojegootoczenia. Po ukończeniu studiów chciałbym pomagaćosobom niepełnosprawnym, nieuleczalnie i śmiertelniechorym; chciałbym przekonać ich, żeby się nie podawałyi – mimo wszystko – nie traciły nadziei na lepsze jutro.Zdobycie wykształcenia, umożliwi mi zdobycie wymarzonejpracy, dzięki temu będę bardziej samodzielnyi niezależny materialnie od innych. Nie będę skazany naopiekę domu opieki społecznej, szpitala lub hospicjum,kiedy zabraknie mojej mamy i najbliższych mi osób. Nawetjeśli nie uda mi się ukończyć wyższej uczelni, będęszczęśliwy, ponieważ nie ma gorszej rzeczy dla człowiekaświadomego swego stanu, jak przebywanie wśród czterechścian przez całe życie.P.G.: W jakim stopniu o przerwaniu Twoich studiówzadecydował stopień zaawansowania choroby,a w jakim trudności wynikające z uniwersyteckiej infrastruktury?R.J.: Przyczyną przerwania moich studiów byłonagłe i bardzo gwałtowne pogorszenie stanu mojegozdrowia. Doszło do zapaści, mój stan był bardzo ciężki,istniało bezpośrednie zagrożenie życia. Na skutekniewydolności oddechowej musiałem zacząć używaćrespiratora, który pogłębia i wspomaga każdy mój oddech.Około trzech lat trwał powrót do zdrowia sprzedzapaści. Po tym czasie, mimo wielu obaw, postanowiłemwznowić studia.P.G.: W jaki sposób uniwersytet wspomagał Cięw zdobywaniu wykształcenia?R.J.: W roku 2005 jedyną formą pomocy, którą oferowałuniwersytet, była pomoc finansowa, np. stypendiumdla osób niepełnosprawnych oraz inne stypendia. Odkiedy rozpoczął pracę Pełnomocnik Rektora UniwersytetuSzczecińskiego ds. Osób Niepełnosprawnych, jest nieporównywalnielepiej. Uczelnia zapewnia i opłaca usługitransportowe, zatrudnia i opłaca asystentów osobyniepełnosprawnej do pomocy na zajęciach i załatwianiaspraw związanych z tokiem studiów. Ze wszelkimi problemamii trudnościami można się zgłosić do pani pełnomocnik,która na bieżąco stara się je rozwiązywać.P.G.: Jak sobie radzisz w codziennym życiu?R.J.: Jak się z czasem okazało, pójście na psychologiębyło bardzo dobrą decyzją, ponieważ spotkałemosoby ze znakomitym nastawieniem do mnie. Po czterechlatach przebywania w domu trzeba było się zmierzyćz nową sytuacją i z nowymi ludźmi. Moje obawyokazały się bezpodstawne. Kadra naukowo-dydaktycznainstytutu wykazała zainteresowanie i zaoferowałapomoc w rozwiązywaniu problemów związanych zestudiami. Zachęciło mnie to bardzo do zdobywaniawiedzy i zwiększyło wiarę w siebie. Prowadzący zajęciawidzieli zawsze we mnie przede wszystkim człowieka,a potem dopiero osobę chorą i niepełnosprawną. Z zainteresowaniemsłuchali tego, co mam do powiedzenia,mimo moich problemów z mówieniem. Otrzymywałemwszystkie slajdy ze swoich wykładów, ponieważzdawano sobie sprawę z tego, że mam trudności z poruszaniemrękami. Dostosowano formę wszystkich zaliczeńi egzaminów do moich możliwości motorycznych.Dodatkowo miałem wydłużony czas zdawania i odbywałosię to w osobnym pomieszczeniu.P.G.: W jaki sposób można aktywizować osobyniepełnosprawne, jak zachęcać je do zdobywaniawykształcenia?R.J.: Najskuteczniejszą formą jest informowanie,zachęcanie i pokazywanie przykładów osób niepełnosprawnych,którym udaje się to osiągnąć. To, moim zdaniem,można osiągnąć poprzez organizowanie konferencji,spotkań i kampanii promocyjnych i informacyjnychw mediach. We wszystkim tych działaniach powinnybrać udział głównie osoby niepełnosprawne, ponieważnajlepiej wiedzą, jakie mają problemy będąc studentamii są najbardziej wiarygodne. Trzeba zmienić schematmyślenia osób niepełnosprawnych o sobie samych tegotypu: ,,Na pewno nie dam sobie rady”, ,,Jestem gorszy,mniej inteligentny od w pełni sprawnych osób”.P.G.: Jak, Twoim zdaniem, można poprawić sytuacjęosób niepełnosprawnych na US?R.J.: Sytuację tę można poprawić likwidując barieryarchitektoniczne w budynkach nieprzystosowanychdo potrzeb osób poruszających się wózku, tworzącpomieszczenia socjalne dla osób niepełnosprawnych,w których mogłyby wypocząć. Ważny jest zakupsprzętu pomocniczego dla osób niewidzących i niesłyszących,pomoc w rozwiązywaniu ich problemóww zdobywaniu wiedzy. Warto organizować spotkaniaz psychologami, doradcami personalnymi, pedagogamiitp., pomagające osobom niepełnosprawnymw funkcjonowaniu społecznym i zawodowym.P.G.: Jakie są największe przeszkody w studiowaniudla osób niepełnosprawnych?R.J.: Te przeszkody to głównie bariery architektonicznena uczelni i w domach, uniemożliwiające niepełnosprawnymopuszczanie własnego mieszkania.Brak przystosowanych samochodów i komunikacjipublicznej do potrzeb osób niepełnosprawnych utrudniatransport. Nadal jest zbyt mało fachowo przeszkolonychasystentów osoby niepełnosprawnej, którzy byopiekowali się nią podczas dojazdu, zajęć na uczelni
PROJEKTYi podczas aktywności studenckich. Z pomocą materialnądla studentów niepełnosprawnych jest w miarędobrze, choć zawsze mogłoby być lepiej. Uczelnie wyższepomagają tym osobom ze środków MinisterstwaSzkolnictwa Wyższego i Nauki, pomoc można równieżuzyskać z Państwowego Funduszu Rehabilitacji OsóbNiepełnosprawnych.Najtrudniejszymi barierami do usunięcia są barierymentalne w głowach rodzin, lekarzy i osób opiekującychsię osobami niepełnosprawnymi oraz w samychniepełnosprawnych. Wmawianie im, że na pewno niedadzą sobie rady, odradzanie studiów, zniechęcanie, napewno nie pomagają w podejmowaniu wyzwań. Wielokrotniesłyszałem od lekarzy, że powinienem siedziećw domu, a nie studiować – dla własnego dobra, w domyśle– dla ich wygody. Niestety – rodzinom wielu chorychosób jest na rękę trzymanie ich w domu, ponieważpomaganie im w zdobyciu wykształcenia wymagawysiłku. Osoby niepełnosprawne są zbyt ustępliwe, zaszybko godzą się na takie życie, jakie inni im oferują, sąmało konsekwentne w dążeniu do celu. Niestety, niepełnosprawnisą skazani na opiekę innych i to nie tylkood nich zależy, jak się potoczy ich życie.P.G.: Mam nadzieję, że spotkałeś takie osoby,które zachęcały Cię do studiowania?R.J: Tak i dlatego chciałbym bardzo podziękowaćza pomoc, troskę i zainteresowanie, które mi okazaliwszyscy wykładowcy podczas pierwszego semestrustudiów. Pracownicy Instytutu Psychologii powinnibyć wzorem do naśladowania dla wszystkim zdrowychosób, są wzorem tego, jak powinno się postrzegaći traktować osoby niepełnosprawne. Swoim podejściemi zaangażowaniem zachęcili mnie do wytrwałego zdobywaniai pogłębiania swojej wiedzy i umiejętności.Osiągnęli jedną bardzo ważną rzecz dla osoby chorej,jaką jest docenienie jej starań i zapewnienie atmosferybezpieczeństwa, akceptowanie odmienności innegoczłowieka. Wszystko, o czym wcześniej wspominałem,jest dla mnie szczególnie ważne i cenne, ponieważ wielokrotniew życiu spotykałem się z przejawami dyskryminacjii z brakiem tolerancji. Dzięki takiemu podejściu,które reprezentują moi wykładowcy, czuję, że wszystkojest możliwe, jeśli tego bardzo się chce.P.G.: Czy niepełnosprawni są świadomi praw, jakieprzysługują im na uniwersytecie?R.J.: Moim zdaniem, znajomość praw przysługującychosobom niepełnosprawnym na uniwersytecie niejest zbyt wielka. Stopniowo ta sytuacja ulega zmianiedzięki działaniom pani pełnomocnik ds. osób niepełnosprawnychi stronie internetowej uczelni. Każda osoba,potrzebująca pomocy i informacji, uzyska je bez żadnegoproblemu – poprzez kontakt osobisty, telefonicznylub mailowy z panią pełnomocnik, która zawsze służywsparciem, wszystkie swoje obowiązki wykonuje sumienniei profesjonalnie.P.G.: Schody dla osoby niepełnosprawnej nie sąjedynie metaforą intelektualnego wyzwania. Jesteśosobą, która pokonała je w dosłownym i przenośnymsensie.Z wielką determinacją spełniasz swoje marzeniei dajesz doskonały przykład nie tylko innym niepełnosprawnym.Dziękując Ci za wywiad, życzę Ciwytrwałości w realizacji życiowych celów. Na Uniwersytecie Szczecińskim studiujeobecnie 648 osób niepełnosprawnych, które,poza typowymi niedogodnościami studenckiegożycia, muszą zmagać się równieżze swoją chorobą i różnorodnymi barierami.Z myślą o nich 1 lutego 2007 utworzonezostało stanowisko Pełnomocnika RektoraUniwersytetu Szczecińskiego ds. Osób Niepełnosprawnych,które obecnie pełni mgrJustyna Markitoń. Do jej głównych zadań należyreprezentowanie interesów studentówniepełnosprawnych przed organami uczelni,udzielanie informacji na temat dostępnychform pomocy materialnej, zapewnianie niepełnosprawnymstudentom odpowiednichwarunków technicznych.Poza ułatwieniami natury architektonicznej(windy, podjazdy, etc.) uczelnia zapewniapomoc studentom niedosłyszącym (wyposażeniewydziału w zestawy stereofonicznei pętle induktofoniczne wspomagające słyszenie)czy niedowidzącym (monitor brajlowski,programy udźwiękowiające i syntezatorymowy).Justyna MarkitońPełnomocnik Rektorads. OsóbNiepełnosprawnychfot. archiwumStudenci niepełnosprawni wg sprawozdaniana dzień 30 listopada 2010 rokuWydziałStudiastacjonarneStudianiestacjonarneWH 84 69WFil 25 4WTeo 40 8WNEiZ 61 103WNP 13WKFiPZ 7 2WNoZ 11 1WM-F 9 2WZiEU 49 45WPiA 26 45ZWAwJ 24RAZEM 325 30367
- Page 1:
Drodzy Czytelnicy,Problem, który p
- Page 5 and 6:
encji doktorantów, która zyskała
- Page 7 and 8:
TEMAT NUMERUże temu wewnętrznemu
- Page 9 and 10:
TEMAT NUMERUŁukasz Ho Thanh,Katarz
- Page 11 and 12:
TEMAT NUMERUPo co namsamorząd dokt
- Page 15 and 16: uczelni, której - na dobrą spraw
- Page 17 and 18: TEMAT NUMERUDoktorant a żyrafa- ko
- Page 19 and 20: SondaDlaczego zostałem doktorantem
- Page 21 and 22: TEMAT NUMERUPanel pedagogiczny: Nau
- Page 23 and 24: TEMAT NUMERUŚledząc przebieg tego
- Page 25 and 26: TEMAT NUMERUWykres 2. Liczba złoż
- Page 27 and 28: TEMAT NUMERUCo w trawie piszczy,czy
- Page 29: TEMAT NUMERUPonadto KRD intensywnie
- Page 32 and 33: PRZEGLĄD EKSPRESUroczystezakończe
- Page 34 and 35: WYDARZENIA11 wydziałUniwersytetu S
- Page 36 and 37: WYDARZENIASzczecińska Szkoła Ekon
- Page 38 and 39: WYDARZENIAStudenci nagradzająTegor
- Page 40 and 41: Dziś wysokiestypendium,jutro świe
- Page 42 and 43: PREZENTACJE44rodniczym? Wydaje się
- Page 45 and 46: powiedzmy, studentów rozzłoszczon
- Page 47 and 48: W ygnańcy,przesiedleńcy, uchodźc
- Page 49 and 50: PREZENTACJEłający system pomiaru
- Page 51 and 52: PREZENTACJEczasu fragmentu bajki -
- Page 53 and 54: PREZENTACJEa każde spotkanie rozpo
- Page 55 and 56: PREZENTACJEtucjach samorządowych i
- Page 57 and 58: go naukowca - prof. dra hab. Andrze
- Page 59 and 60: WOKÓŁ UCZELNIźródło: © Europe
- Page 61 and 62: P.W.: W tym momencie widzę główn
- Page 63: PROJEKTYSpotkanie wigilijnestudent
- Page 67 and 68: PROJEKTYWolińskiego Parku Narodowe
- Page 69 and 70: KULTURAZespół zwiedzającyPetite
- Page 71 and 72: Akademickie Centrum Kultury - reakt
- Page 73 and 74: Adam Stecyk„Rock & Roll jest w na