Essays on supplier responsiveness and buyer firm value - Nyenrode ...

Samenvatting
Dit proefschrift richt zich op marktgerichtheid in de strategische leverancier en koper
relatie context en verder vestigt het de aandacht op de concepten van idiosyncratisch
relatie risico (IdRR), klanttevredenheid en leverancier merkwaarde als mediatoren van
die relatie. Bovendien gaat dit proefschrift uit van een inter-organisatorisch perspectief, in
tegenstelling tot de intra-organisatorische perspectieven in eerdere studies (Kohli &
Jaworski, 1990; Narver & Slater, 1990; Slater & Narver, 1995). In de volgende
paragrafen zullen we de belangrijkste definities , de hiaten in de literatuur, de
onderzoeksvragen, een overzicht van elk hoofdstuk, theoretische implicaties, praktische
implicaties, richtingen voor toekomstig onderzoek en een afsluitende woord bespreken.
De belangrijkste concepten in dit onderzoek zijn leverancier responsiviteit,
klanttevredenheid, IdRR, leverancier merkwaarde, koper vaste waarde, en subjectieve en
objectieve prestatie-indicatoren. De term leverancier responsiviteit wordt gedefinieerd als
de cumulatieve leverancier respons die wordt gecreëerd door interne leverancier stevige
intelligentie ontwikkeling en verspreidingsprocessen om de behoeften van de koper
tevreden te stellen. Het concept van klanttevredenheid wordt gedefinieerd als de
cumulatieve economische en niet-economische tevredenheid van de koper met zijn
strategische leverancier. De term IdRR wordt gedefinieerd als het risico dat bestaat als
gevolg van het aangaan van een specifieke relatie met een ander bedrijf. Het concept van
de leverancier merkwaarde wordt gedefinieerd vanuit het perspectief van een strategische
aankoop centrumteam, en wordt gedefinieerd als de gedeelde collectieve herinneringen
aan het merk van de leverancier, die het kracht geven als gevolg van voorkeur van de
klant dat het anders niet zouden hebben zonder het merk. De term koper bedrijfswaarde
wordt gedefinieerd als groei en stabiliteit in koper kasstromen. Het concept van
subjectieve prestatiemaatstaven wordt gedefinieerd als heuristisch individuele evaluaties
van de prestaties van een bedrijf en het concept van objectieve prestatie-indicatoren
wordt gedefinieerd als die maatregel die wordt berekend met behulp van
gestandaardiseerde boekhoudkundige en financiële procedures.
Tot nu toe is in de bestaande literatuur een algemene oriëntatie steeds gericht geweest op
de intra-organisatorische marktoriëntatie-bemiddelaars-prestatierelatie (Kohli &
Jaworski, 1990; Narver & Slater, 1990; Slater & Narver, 1995). Bijvoorbeeld, Kohli en
Jaworski (1990) theoretiseren over de impact van drie componenten van marktgerichtheid
op de bedrijfsprestaties. Overwegende dat, Jaworski en Kohli (1993) empirisch de
invloed van een markt oriëntatie op bedrijfsprestaties onderzoeken. Bovendien
onderzoeken Narver en Slater (1990) de invloed van marktoriëntatie op de
bedrijfsprestaties in zowel grondstoffen-en non-commodity bedrijven. Daarenboven
onderzoeken Grewal en Tansuhaj (2001) de invloed van marktoriëntatie en strategische
flexibiliteit op bedrijfsprestatie na een economische crisis. Slater en Narver (1995) stellen
voor dat de marktgerichtheid in combinatie met een ondernemende drijfveer en het juiste
organisatieklimaat de lerende organisatie produceert. Verder, onderzoeken Voss en Voss
(2000) de rol van de marktgerichtheid en productoriëntatie op bedrijfsprestaties. Als
alternatief onderzoeken Zhou, Yim, en Tse (2005) de invloed van marktoriëntatie op
bedrijfsprestaties via de bemiddelaars van technologische en marktinnovaties.
128