et al. - สืบค้น แบบ ไล่ เรียง - กรมทรัพยากรธรณี

การวิเคราะห์ด้านตะกอนวิทยาและซากดึกดำบรรพ์103ในกลุ่มหินแก่งกระจาน พบร่องรอยของซากดึกดำบรรพ์หรือ Burrows มากในหมวดหินแหลมไม้ไผ่ เช่นที่หาดบ้านแหลมไม้ไผ่ แหลมพับผ้า แหลมตุ๊กแกพบมากในส่วนของ Thin-bedded sandstones andmudstones facies เป็นพวก Cruziana ichnofaciesเช่น Planolites, Teichichnus และ Phycodes (รูปที่5.9 และ 5.10) พวก Planolites ที่พบในส่วนนี้มีลักษณะเป็นแท่งรูปกระบอกกลม เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.5-1.5 ซม.วางตัวทั้งขนานและเอียงทำมุมกับแนวชั้นหินส่วน Planolites ที่พบใน laminated mudstone faciesนั้น จะวางตัวขนานกับแนวชั้นหินและมีขนาดเล็กว่า คือมีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 0.5 ซม. หรือเล็กกว่า (รูปที่5.9ค และ 5.10ก) นอกจากนี้ Ampaiwan et al. (2004)ก็รายงานว่าร่องรอยของซากดึกดำบรรพ์พวก Cruzianaichnofacies ในกลุ่มหินแก่งกระจาน ที่เกาะภูเก็ตด้วยและข้อมูลจากการสอบถาม นายวัฒนา ตันเสถียร ก็พบTeichichnus ที่ชายหาดเขาตาม่องล่าย สำหรับSkolithos นั้นพบในส่วนบนของหมวดหินแหลมไม้ไผ่ ที่แหลมทาบ นครศรีธรรมราช เป็นแท่งกระบอกทรงกลมยาวประมาณ 15 ซม. วางเกือบตั้งฉากกับชั้นหิน แสดงถึงกระแสน้ำที่ไม่สงบนิ่ง5.1.6 สภาวะแวดล้อมการสะสมตัวของกลุ่มหินแก่งกระจานผลการศึกษาที่ทำมาก่อนสำหรับกลุ่มหินแก่งกระจาน (หรือบางรายงานเรียกกลุ่มหินภูเก็ต) มีการแปลผลงานศึกษาทางด้านตะกอนวิทยาออกได้เป็น 2 กลุ่มใหญ่ คือกลุ่มที่เชื่อว่าเกิดสะสมตัวในน้ำทะเลตื้นและมีกระบวนการ Gravityflow เกิดร่วมด้วย แต่ไม่เกี่ยวข้องกับ Glaciomarineenvironment (Mitchell et al.,1970; Grason et al.,1975; Sawata et al., 1975; Altermann, 1987) อีกกลุ่มเชื่อว่าเกิด การสะสมตัวภายใต้อิทธิพลของGlaciomarine environment และมี Gravity flow เกิดร่วมด้วย (Ridd, 1971; Stauffer and Mantajit, 1981;Bunopas, 1981; Hills, 1989; เลิศสิน รักษาสกุลวงศ์และ ธนิศร์ วงศ์วานิช, 2536; Ampaiwan et al., 2004)อย่างไรก็ตามความคิดเห็นประการหลังค่อนข้างได้รับการยอมรับมากในปัจจุบัน รวมทั้งได้รับการสนับสนุนจากการศึกษาด้านซากดึกดำบรรพ์และทางธรณี เคมีด้วย (Rao, 1988; Fontaine and Suteethorn, 1988)โดย Mitchell et al. (1970) และ Grason et al.(1975) ทำการศึกษาชั้นหินบริเวณคาบสมุทร์ไทยโดยเฉพาะที่เกาะภูเก็ตและพังงา แบ่งหิน “กลุ่มหินภูเก็ต” (ซึ่งหมายรวมถึงหินทุกชนิดที่อยู่ใต้หินปูนเพอร์เมียน)ออกเป็น 8 facies และแปลจากลักษณะของหินและซากดึกดำบรรพ์ ว่าสะสมตัวในทะเลน้ำตื้นถึง Slopedeposits และให้เป็น Geosynclinal deposits ซึ่งสนับสนุนโดย Sawata et al. (1975) ที่ทำการศึกษาลำดับชั้นหินที่เขาพระ จังหวัดราชบุรี สรุปว่าชั้นหินมีการสะสมตัวจาก turbidity current ซึ่งเทียบลักษณะได้กับUpper Formation ของ Mitchell et al. (1970)ลำดับชั้นหินของกลุ่มหินแก่งกระจาน: ปรับปรุงใหม่