2011-2015

G L
2015
110
O problema agora non era só que os adultos morrían, senón que a
xente xa case non tiña fillos, porque a zona habitable da Terra se vira
reducida coa procura dun lugar illado onde non ser contaxiado desta
epidemia. Chegou a ser a única zona apta do mundo un recuncho nas
infinidades de África, de extensión non maior ás dúas mil hectáreas. Así,
establecérase un límite no número de poboación, co fin de conservar esa
zona habitable o maior tempo posible. Só podían producir descendencia
as familias máis acomodadas, aínda que moita xente tiña fillos igualmente
e doábaos a un orfanato secreto para non ter que matalos.
«16, 15...»
Ao mesmo tempo, os mellores científicos do momento buscaban
medidas urxentes coas que atopar unha solución para evitar que a raza
humana se extinguise por completo.
«10, 9...»
Pero o tempo pasaba rápido e tiñan que actuar. Serían os nervios, ou
a falta de ideas, o que os levou a ter unha idea tan desmesurada como
poñerse a construír sen saber para que. Todo o mundo, que non era
moito, colaborou para poñer en marcha as dúas naves xigantescas que
os sacarían da Terra, pero esquecéronse de poñer un destino.
«7, 6...»
Había uns anos que se fixera un dos descubrimentos máis importantes
da historia, atopando un planeta tan semellante ao noso que tiña vida nel.
Mais, a dicir verdade, tanto daba. O seu afastamento era tal que no suposto
caso de que alguén conseguise chegar, o planeta xa tería desaparecido.
«4, 3...»
O obxectivo da nave viña sendo escapar. E se había sorte, aínda a
xente viviría uns meses máis, xa que os niveis altísimos de CO 2
na Terra
aseguraban que a vida alí duraría pouco máis dunhas semanas.
«2, 1...»
Dous segundos poden parecer eternos ás veces. Mirando para a nube
de gases contaminantes que ela cría que era o ceo, Mara recordou os
mellores momentos da súa vida. En todos aparecía Char. E se era verdade
que isto acababa, mellor que fose con el.
«0.»
A nave engalou a tal velocidade que nun segundo os nenos xa a
perderan de vista. Char axeonllouse no chan, chorando. Mara ía tratar de