2011-2015

perspectivas de crecemento futuro de máis do 100%, somos virtualmente
imparables.
* *
G L
2012
Ese orballo na ventá é un pouco molesto, impide apreciar como
empeza a mañá fóra, neses momentos en que un, despois de mirar con
odio o espertador porque está tocando unha vez máis, dirixe os ollos á
luz para identificala e agocharse instintivamente debaixo da manta. Tres
por dez, trinta. Outra vez media hora máis tarde do programado. Hoxe,
igual ca onte, o espertador tivo que tocar en tres ocasións, para sentirse
útil, ou polo que fose. O albornoz quedou no lavabo. Pasar un pouco de
fresco ata aló non lle fará mal a ninguén e axuda a espreguizarse.
Albornoz, almorzo, aseo. Repaso mental de tarefas e, finalmente, saír
da casa.
A primeira tarefa do día: visitar o especialista. O médico de cabeceira
déralle vez e mandáralle facer unhas probas, porque non sabía moi ben
o que tiña.
–Bo día. –Bo día, que tal descansou? –Máis ou menos, unha sempre
está algo preocupada cando o ten que vir ver a vostede. –Pois non se
preocupe, muller, todo ha saír ben.
* *
Nacer, crecer, reproducirse e morrer
Así é a vida. Non hai nada máis complexo nin marabilloso que a vida,
todo o mundo o di. Nada máis complexo, nin máis sinxelo: a vida é
crecer; o que crece está vivo, o que non crece, morre.
Tamén se pode morrer por outros motivos. Por razóns estratéxicas, por
exemplo. Hai quen prefire chamarlles políticas. Por representar un perigo
inminente para o sistema, que xa non nos pode soster, e seica o estamos
a poñer ao bordo do colapso. Extírpanme do meu lugar, sen piedade,
e envíanme incinerar cos meus máis fieis acólitos. Rabia, indignación,
impotencia, pero non tristura. Unha morte heroica para unha elite
invencible, como podería estar triste por tal motivo? Non é por iso, non.
O que me doe é a maldita radiación coa que torturan ata o exterminio os
135