2011-2015

G L
2012
un sentimento. Un imperio, por exemplo, nace. E tamén crece. É coma se
estivese vivo.
Demostraréivolo: vou criar un imperio, verédelo nacer da miña man e
crecer, chegará a ser o máis grande. Dádeme o tempo que me corresponde
e non vos defraudarei. Mais non me digades o que teño que facer, debo
valerme por min mesma. Teño desde agora a misión de construír o meu
propio futuro. Con actitude, con optimismo, con forza e enerxía, con
todas as ferramentas que sirvan para o meu propósito e todas as que
poida recoller polo camiño. Vencerei.
* *
Hoxe hai algo máis de luz pola mañá, aínda que as ventás están
abafadas, coma onte. O espertador soa coa periodicidade programada.
Repetindo o son cada dez minutos, eficiente, implacable, insensible. En
certo modo é máis ben ineficiente, incluso inútil, tenta que saiamos da
cama e repite incansable e regularmente a alarma, para non ser capaz
de evitar que rematemos erguéndonos media hora máis tarde. Limpa a
cara cun pano húmido, por non achegarse ao lavabo, pon o albornoz
e vai almorzar. Despois remata a hixiene correctamente, fai un repaso
mental dos quefaceres e sae da casa.
* *
134
Nacer, crecer, reproducirse
Aquí o tedes: o meu imperio está crecendo e... de que maneira! Pouco
hai que naceu e xa teño unha inmensa familia dependendo de min, un
nutrido grupo –que se pode dicir que eu persoalmente criei e eduquei–
unido baixo os mesmos valores de excelencia, de valor e de vitoria. Unha
elite fortemente competitiva que non perde nunca, porque só aprendeu
a gañar. Un imperio vivo. Non só crece, tamén se reproduce: estamos a
falar da implantación de novas unidades de xestión en lugares dos que
outras sociedades non ouviron nin falar. Que nin saben que existen.
Ratios que poderían chegar ata dez novas unidades mensuais marcan
a diferenza. Cunha capacidade de captación de recursos que, agora
mesmo, supón preto do 20% globalmente dispoñible anual e cunhas