augsburgse confessie door luther en melanchton. - Geschriften van ...

Wolfgang Schuh
Wolfgang Schuch, een geboren Duitser, kwam in Lotharingen, en wel in de stad St.
Hippolyte, en werd daar tot pastoor der gemeente verkoren. Al dadelijk verwijderde
hij in de vasten alle beelden en schilderijen, schafte de missen af, en verkondigde het
zuivere Evangelie van Christus. Dit viel hem zeer gemakkelijk, daar het volk geneigd
was tot de zuiverheid en gehoorzaamheid van het Evangelie, terwijl de lieden hem
gunstig waren en zeer lief hadden.
Door de vijanden der waarheid werd hij bij Antonius, hertog van Lotharingen,
beschuldigd, dat hij het volk opzette tegen hun heer en overste, ja, dat zij alle
overheden verachtten en verwierpen; zodat de vorst, door zulk een beschuldiging in
woede ontstoken, de stad te vuur en te zwaard dreigde uit te roeien. Toen de goede en
getrouwe pastoor dit vernam, schreef hij de hertog een brief, waarin hij zijn ambt,
onderwijs, dienst en de zaak van het Evangelie derwijze beschermde en
verontschuldigde, dat, wanneer de vorst een rechtvaardig man geweest ware, die de
waarheid en godsvrucht liefhad, deze bedreigingen gemakkelijk op de boze
beschuldigers zouden teruggekeerd zijn. Hij toonde hem aan, hoe jammerlijk de
godsdienst bedorven en het Evangelie met de voet vertreden was, en beloofde de
vorst, zo uit zijn eigen als van het volk naam, alle gehoorzaamheid, die God de
onderdanen bevolen heeft hun overheden te bewijzen.
Voor deze aangeboden goedwilligheid bewees de vorst hem echter slechte dank; hij
zond Casper Hassonville, edelman en stadhouder van Blamoye tot hem, die hem
gevangen nam en te Nancy bracht, waar hij op wrede wijze werd verbrand, terwijl hij
et grote standvastigheid, onder aanroeping van Gods Naam en het afleggen van een
vrijmoedige belijdenis, zijn geest in de handen van de almachtige Vader overgaf.
Dit geschiedde in het jaar onzes Heeren Jezus Christus 1525.
In dit zelfde jaar werd er in de boerenoorlog een vroom predikant in zijn huis
opgehangen.
Mr. Petrus Spengler, pastoor te Brisgau
Nadat de boerenoorlog gestild was, werd de een voor en de ander na gegrepen en
gevangen gezet, zodat de onschuldigen dikwerf met de kwaaddoeners, en de
eenvoudigen met de bozen zonder onderscheid moesten lijden, wat de oproermakers
verdiend hadden. Dit oproerig gespuis gaf zich voor Evangelisch uit, zodat alle
Godvruchtigen en Evangelischen, om hunnent wil, bij alle mensen veracht en als
boosdoeners gehaat werden.
Onder deze was er een godvruchtig en geleerd pastoor te Brisgau gevangen, die de
boeren ernstig had bestraft, omdat zij tegen hun overheden opstonden. Omdat hij het
zuivere Evangelie van Jezus Christus predikte, was hij gevangen genomen. ‘s Nachts
werd hij door de krijgsknechten gegrepen, en wreed behandeld, daar zij hem de
handen op de rug bonden, en zijn voeten met een dik touw vast maakten, en wel in de
tegenwoordigheid van zijn vrouw en kinderen; terwijl zij hem, onder bespotting en
beschimping, te paard wegvoerden. Toen hij geruime tijd in een duistere gevangenis
vertoefd had, en daar op de wreedste wijze werd behandeld, met pijnigingen van de
geheime en andere leden van het des lichaam, veroordeelden zij hem eindelijk ter
dood.
4