als PDF downloaden - Emis - Vito

PROCESBESCHRIJVING EN MILIEU-IMPACT
(1) volledig ingestrooide stal
In een volledig ingestrooide stal doet dezelfde ruimte dienst als ligruimte én als loop- en eetruimte.
Deze ruimte is voor 100% ingestrooid. De investeringskosten zijn beperkt, maar het
strogebruik zorgt voor hoge werkingskosten. Om de ruimte proper en comfortabel te houden is
8 à 10 kg stro per koe-kalfkoppel vereist. In vergelijking met een gedeeltelijk ingestrooide stal
is dat ongeveer 500 kg per koe en per winter méér, dit wil zeggen dat de meerkost van stro (aan
50 €/ ton) ongeveer 25 €/koe/jaar bedraagt. Verder moet men er rekening mee houden dat
dergelijk stroverbruik een hoge stockagecapaciteit vereist en in sommige gevallen voorzieningen
om mechanisch in te strooien. Het diercomfort van de dieren in dergelijke stallen is goed,
op voorwaarde dat er voldoende ruimte is voorzien, er voldoende stro van goede kwaliteit wordt
verbruikt en de voeder- en drinkplaatsen goed zijn gekozen en geplaatst. In principe wordt het
strooisel niet eerder dan na 4 maanden verwijderd.
(2) gedeeltelijk ingestrooide stal
Dit staltype heeft, naast de eigenlijke ingestrooide ligruimte, ook een extra loop- en eetruimte.
Deze kan bestaan uit een dichte vloer met eventueel een mestschuif of een rooster. In Vlaanderen
is dergelijke loopruimte zo goed als altijd overdekt, maar in principe kan het ook om een
uitloop in open lucht gaan. Deze stalindeling zorgt voor een rustiger sfeer in de eigenlijke ligruimte
aangezien daar veel minder passage is. De ligruimte én de eetruimte kunnen properder
worden gehouden. De gebetonneerde eet- en loopruimte leent zich voor een aangepaste circulatie
van dieren (bijvoorbeeld naar de weide) en van mest (bijvoorbeeld naar een vaste mestopslag).
(3) hellingstal
Een hellingstal wordt gekenmerkt door een stroligbed op een hellende vloer. Bovenaan de helling
wordt vers stro toegevoegd. Onder invloed van zwaartekracht en de beweging en het
gewicht van de dieren wordt het stromest mengsel naar het laagst gelegen gedeelte afgevoerd.
Een variante bestaat erin dat alleen het liggedeelte onder helling wordt uitgevoerd, dat wil zeggen
dat de aanpalende loop-eetruimte vlak is. De optimale helling is afhankelijk van het diergewicht.
Zo vergen jonge dieren een steilere helling (8-12%) dan oudere/zwaardere dieren (5-
8%). Bij een goede werking ontstaat er een stro-mestpakket dat langzaam de helling afschuift
tot beneden. In het geval van een vlak gedeelte, is daarop meestal een mestschuif voorzien die
de mest regelmatig naar een externe mestopslag schuift. In vergelijking met een volledig ingestrooide
stal met pot is de hellingstal iets goedkoper en er wordt 20 à 30% minder stro verbruikt.
Een variante van de “gewone” hellingstal is de zogenaamde omgekeerde hellingstal, waarbij het
hoogste punt zich aan de voederkrib bevindt.
(4) roosterstal
Een roosterstal is over de ganse oppervlakte voorzien van (beton)roosters. Slecht onderhouden
of slecht geplaatste roosters kunnen aanleiding geven tot klauwproblemen en kreupelheid.
Meestal wordt afgeraden jonge dieren (minder dan 250 kg), koeien of “luxedieren” op roosters
te huisvesten. In Vlaanderen valt quasi alle vleesvee onder één van die categorieën. Roosterstallen
worden bij nieuwbouw afgeraden. Bestaande roosters kunnen eventueel worden voorzien
van zachte toplagen teneinde een deel van de nadelen van dergelijke stallen te ondervangen.
(5) bindstal
De meeste bindstallen hebben een voedergang, korte standen en mogelijkheden voor mechanisch
voederen. In sommige gevallen hebben deze (oudere) stallen onvoldoende volume en is
de ventilatie niet optimaal. Een voordeel van dergelijke staltypes ten opzichte van alle andere,
is de mogelijkheid om individueel te voederen. In de meeste gevallen gaat het om systemen met
Vlaams BBT-Kenniscentrum 95