als PDF downloaden - Emis - Vito

HOOFDSTUK 4
Door het emissiearm aanwenden van de mest, blijft meer stikstof in de bodem met een verhoogde
kans op nitraatuitspoeling tot gevolg, en neemt de emissie van lachgas uit de bodem
vermoedelijk toe. Voor wat betreft emissie van methaan zijn er geen effecten te verwachten.
Algemeen wordt aangenomen dat technieken die nutriëntemissie naar de lucht beperken ook
een beperkend effect hebben op eventuele geurhinder.
Opmerkingen:
– Het bepalen van de % toepasbaarheid van een emissiearme aanwendingstechniek is van
groot belang voor het correct inschatten van de emissiereductie. Momenteel is hieromtrent
weinig informatie beschikbaar.
– Uit onderzoek blijkt duidelijk dat de gebruikte apparatuur (constructie, afstelling, onderhoud,
...) een grote invloed heeft op de werkelijk gerealiseerde emissiereductie.
– Het mestdecreet laat anno 2005 ook het niet emissiearm aanwenden van resteffluenten van
de mestverwerking toe, op voorwaarde dat de ammoniakale N-inhoud minder dan 1 kg/
1000 l bedraagt. Waakzaamheid hierbij is geboden om de gerealiseerde reducties door emissiearme
aanwending van mengmest in de toekomst niet voor een deel teniet te doen. Deze
problematiek zal in het kader van een onderzoek naar het gebruik van resteffluenten in de
landbouw, in opdracht van de mestbank, verder onderzocht worden.
economische haalbaarheid
De kostprijs van emissiearme mestaanwendingstechnieken voor mengmest varieert o.a. naargelang
de techniek, de capaciteit (inhoud mestopslagtank) en de benuttingsgraad. Enkele voorbeelden
van kostprijzen (kostenvergoeding voor het onderling gebruik van werktuigen) zijn:
• klassieke injector: 7-19 €/u (werkbreedte 3-5 meter);
• zodenbemester: 13-37 €/u (werkbreedte 2.7-7 meter);
• zodeninjector: ?
• sleepvoetbemester: 13-37 €/u (werkbreedte 2.7-7 meter);
• sleufkouterbemester: 14-19 €/u (werkbreedte 4-7 meter);
• sleepslangenbemester: ?
Deze kostprijzen zijn afkomstig van KWIN-Veehouderij 2004-2005.
Globaal genomen wordt gesteld dat het emissiearm aanwenden van mest economisch haalbaar
is voor alle veeteeltbedrijven.
referentie in BREF
Zie paragrafen 4.10, 5.1, 5.2.7 en 5.3.7.
4.4. Geur en stof
4.4.1. Beschrijving (An., 2005a; Hendriks J., et al., 2001)
Geur is in de veeteeltsector een belangrijk milieuaspect. Geurcomponenten in de veehouderij
ontstaan door de afbraak van proteïnebevattende stoffen en zijn aanwezig in b.v. faeces, urine,
huid, haar of voedsel. Waarneembaarheid van geur door de bevolking kan leiden tot klachten.
Ook al is er geen éénduidige algemeen geldende relatie tussen geur- en ammoniakemissie bij
veestallen en mest, toch blijkt uit de praktijk dat door het implementeren van ammoniakreducerende
maatregelen in veel gevallen ook een reductie van geur kan worden bekomen.
186 Vlaams BBT-Kenniscentrum