Woonzorgcentrum - Vlaamse Ouderenraad

door onder meer de karretjes die door lange gangen worden voortgereden of glazen tafels waarop de
elementen van de maaltijd tegen elkaar botsen en vervelende geluiden produceren.
Het woonzorgcentrum met aantrekkelijke ruimtes is een ware uitnodiging om op een goede manier oud
te worden. Het is de plaats waar alles kan worden geprobeerd en uitgetest, waar van sommige regels kan
worden afgeweken, maar met eerbied voor elk individu. Zo mogen de bewoners die dat willen de keuken
binnen en zelf maaltijden helpen klaarmaken.
6. een open woonomgeving midden in de samenleving
Deel 1 - Beschrijving van de overeenkomsten tussen de vier doelgroepen
Dit thema omvat zowel het openstellen van het woonzorgcentrum voor de naasten van de bewoners, als
het openstellen in de ruimere betekenis, voor de andere leden van de gemeenschap en van de maatschappij.
De ‘opname’ betekent vandaag nog al te vaak ‘aan de kant worden gezet’ in de maatschappij, afgezonderd
raken, ‘alle oudjes samen’, terwijl de andere generaties elders gewoon verder leven.
Het woonzorgcentrum wil openstaan voor de familieleden, de naasten en de vrienden van de bewoners, de
belangrijkste actoren in het leven van de mensen, volgens hun wensen. De scheiding van de naasten wordt
vaak als bijzonder pijnlijk ervaren, zowel voor de bewoner die van woonomgeving verandert als voor de
familie, want die wordt naar de achtergrond verdrongen door de personeelsleden, die de fakkel als professionelen
overnemen. De familieleden, die vaak schuldgevoelens koesteren omdat ze hun ouder niet bij zich hebben
kunnen houden, moeten een belangrijke factor worden in de relatie die de bewoner met het woonzorgcentrum
aangaat. Mantelzorgers zijn immers vaak ten einde raad omdat ze, verder dan hun eigen krachten reiken,
proberen een persoon te verzorgen die afhankelijk is geworden of zijn autonomie verliest. Uiteraard zijn er
familieleden die zich niet betrokken voelen bij hun naasten en zijn er bewoners die erg alleen zijn.
Er worden dus nieuwe driehoeksverhoudingen uitgewerkt tussen de personeelsleden en de familieleden.
Hoe de opening naar de familieleden bewerkstelligen?
• Door vaste bezoekuren te vermijden - iedere bewoner kan mensen ontvangen wanneer dat hem
of haar het best past, op het moment dat zij kunnen langskomen (aan het einde van de dag, na
het werk en wanneer de kinderen slapen, om eventjes van een rustig moment te genieten, zelfs
na 20 uur). En waarom niet tijdens de verzorging … met eerbied voor het werk van de anderen, en
misschien kan men een handje toesteken?
• Door de naasten toe te laten een nacht samen met hun ouder door te brengen, in de eigen kamer
of in een speciaal daartoe ingerichte kamer (voor bezoekers die van ver komen, volgens het
principe van de logeerkamer). De kamer is ruim en er kunnen verscheidene personen samen
binnen zonder dat men op het bed moet gaan zitten. Een grotere ruimte met een kleine keuken of
een salon is beschikbaar voor ontmoetingen met talrijker gasten.
• Door de naasten toe te laten deel te nemen aan het leven in het woonzorgcentrum, door ze uit te
nodigen op de bewoners- of familieraden, door projecten op te starten die worden gedragen door
de bewoners en hun naasten, samen met dynamische professionelen.
De familieleden onderstrepen dat het moeilijk is passief te blijven wanneer men een naaste
bezoekt, te moeten blijven zitten, soms zonder verbale communicatie, niet meer dan vroeger
trouwens! Vroeger, thuis, in de vorige woonomgeving, kon de persoon in zijn omgeving ingrijpen.
Dat maakte een grotere interactie met de naasten mogelijk, want ze konden bijvoorbeeld
Koning Boudewijnstichting
Het Woonzorgcentrum in de 21 Ste eeuW: een gezeLLige Woonomgeving, zorg incL. 55