23.09.2013 Views

Woonzorgcentrum - Vlaamse Ouderenraad

Woonzorgcentrum - Vlaamse Ouderenraad

Woonzorgcentrum - Vlaamse Ouderenraad

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

2. de sterkte van het dorp, de kracht van de stad<br />

<strong>Woonzorgcentrum</strong> Sint-Rochus, Aarschot<br />

context<br />

Het woonzorgcentrum Sint-Rochus ligt in het centrum van Aarschot, Vlaams-Brabant. De meeste van de<br />

bijna 160 bewoners zijn zwaar zorgbehoevend. Sedert jaar en dag is het woonzorgcentrum begaan met<br />

het verleggen van het medische zorgaccent naar het wonen en leven als kernpunt. De werking berust op<br />

drie pijlers: autonomie, privacy en respect. En aangezien de populatie van een woonzorgcentrum<br />

evolueert, moet ook de voorziening zichzelf regelmatig kritisch bevragen. Directeur Marc Dierick: “een<br />

woonzorgcentrum combineert het beste van beide: het dorp met zijn warm samenhorigheidsgevoel, de<br />

stad met het private en geborgene van de eigen plek. We willen dat elke afdeling een eigen karakter krijgt,<br />

weg van de uniforme gangen, kamers en deuren. Daar speelt ons project op in. De kamers van de<br />

bewoners zijn nu al privé, zij kunnen dit naar believen inrichten.”<br />

beschrijving van het project<br />

Het project wil de huiselijkheid verfijnen. Om het dorpskarakter te versterken, plant men een centraal<br />

terras, met banken, reclamezuilen, bloembakken en boompjes. “In een straatbeeld hoort ook een<br />

winkeltje, een kapsalon en een café.” Het café bestaat al en is ingericht als een echte herberg. Het draait<br />

op vrijwilligers en is gelegen aan de straatkant, zodat iedereen die wil kan binnenstappen.<br />

De kamers krijgen een eigen karakter. Marc: “Aan de deur komt een persoonlijk huisnummer, een<br />

naamplaatje en brievenbus. Dat moet aan iedereen, familie en personeel, duidelijk maken: dit is privéterrein!”<br />

De komende maanden zal er dus duchtig getimmerd en geverfd worden. Elke afdeling komt aan de beurt,<br />

want alles ineens is onmogelijk. Zowel de planning als de uitvoering van het project gebeuren in<br />

samenspraak met de betrokkenen: personeel, bewoners, vrijwilligers, familie. Marc: “Uiteraard is dit een<br />

trager proces dan mocht ik alles op m’n eentje beslissen. De hele werking moet die inspraak en<br />

betrokkenheid uitstralen. Zodra een nieuwe bewoner binnenkomt, vragen wij hem of haar wat we kunnen<br />

doen, welke de vragen en de verwachtingen zijn. En daar spelen we op in. Vroeger gaf men een reglement<br />

af: ‘zo leven wij hier’. Dat is voltooid verleden tijd.”<br />

Heb je dus als bewoner zin om langer te slapen, later te eten en het bad over te slaan, dan kan dat. “Dat<br />

vraagt van onze medewerkers een andere houding, de vaardigheid om uit de routine te kunnen stappen.<br />

Maar op den duur zien ze er ook de voordelen van in om niet iedereen op hetzelfde moment te moeten<br />

verzorgen.”<br />

impact/resultaat/verandering<br />

Hoofdstuk 5 - Inspirerende initiatieven<br />

Het project kan slechts slagen als het woonzorgcentrum voortdurend blijft vragen wat de bewoner wil en de<br />

creativiteit heeft om daar op in te spelen. “De privacy en de zorg op maat kunnen we heel ver doortrekken.<br />

Het bed komt waar de bewoner wil. De maaltijden komen heel gepersonaliseerd op de afdeling aan, rekening<br />

houdend met ieders dieet en verlangens. Het ontbijt telt 24 verschillende soorten brood.”<br />

Een mooi voorbeeld is de ‘kwestie van de frieten’. De ‘centraal aangemaakte’ frieten kwamen slap en lauw<br />

Koning Boudewijnstichting<br />

Het <strong>Woonzorgcentrum</strong> in de 21 Ste eeuW: een gezeLLige Woonomgeving, zorg incL.<br />

78

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!