Woonzorgcentrum - Vlaamse Ouderenraad

meehelpen bij de huishoudelijke taken. Het woonzorgcentrum laat de familieleden deelnemen aan
het dagelijkse leven: de tafel dekken, meedoen aan animatie- of huishoudactiviteiten, tuinieren,
hulp bij de verzorging, enz.
De naasten krijgen opnieuw een eersterangsplaats door hen te vragen iets over hun oudere te vertellen
en hem of haar voor te stellen (uiteraard met de instemming van de betrokken bewoner), te zeggen wat
er goed ging thuis, wat ze hadden geprobeerd, enz. Hen eraan herinneren dat zij het best geplaatst zijn
om hun familielid te helpen, liefde te geven en de professionelen bij te staan in hun menselijke begeleiding.
Kortom, het woonzorgcentrum zorgt voor de naasten, vooral zij die een persoon met dementie begeleiden.
De medewerkers in het woonzorgcentrum begeleiden hen naar de professionelen in de sector, de
verenigingen van zieken of mantelzorgers die hen kunnen helpen en waar ze hun ervaringen met anderen
kunnen delen.
Toch mag men niet vergeten dat sommige bewoners erg alleen zijn en geen externe familieleden hebben
buiten de relaties die binnen het woonzorgcentrum worden opgebouwd. Vrijwilligers zijn ook daarom
essentieel voor een woonzorgcentrum, niet alleen brengen ze de buitenwereld binnen, maar ze leggen ook
intieme banden met sommige eenzamere bewoners. Andere bewoners hebben dan weer een grote familie,
talrijke naasten, ook kinderen of adolescenten die niet altijd zin hebben om naar het woonzorgcentrum te
komen: “Het is al moeilijk de banden tussen de generaties thuis in stand te houden, en adolescenten
zullen nog minder geneigd zijn hun grootouders te bezoeken.” (extern expert).
... en de verbinding met de buitenwereld?
Hoofdstuk 3 - leven in een woonzorgcentrum: bevindingen van bewoners, personeel, directie, externe experts
Het woonzorgcentrum wil ook openstaan voor de buitenwereld, voor de maatschappij in de ruimste
betekenis, “zodat het leven buiten de muren er kan binnendringen”. De bewoners leven in leefgemeenschap
die evengoed deel uitmaakt van het buurtleven, zij het misschien op een andere manier.
Tweerichtingsverkeer primeert: het woonzorgcentrum moet de banden met de gemeenschap bevorderen
door het burgerschap te behouden (bijvoorbeeld door een sociaal leven in stand te houden).
Men kan de bewoners en de externe personen toelaten te komen en te gaan en alle ruimtes te gebruiken.
Zo kan het woonzorgcentrum binnen zijn muren een bakkerij hebben, een café, een winkel, een
wellnesscenter, een stemkantoor, ...
ook activiteiten of animaties die ‘buiten de muren’ plaatsvinden of die een beroep doen op buitenstaanders
worden aangemoedigd: bezoeken, markten, wandelingen, shopping, film, tentoonstellingen, restaurants,…
‘net als vroeger!’
Men droomt van kleine woonzorgconcepten, verspreid over de stad en verbonden met een centrale
organisatie: “Ik heb nog een rol te spelen in het leven van de gemeenschap.” Dit kan de integratie in de
wijk, de banden met de buren en de winkels in de buurt bevorderen. De ouderen die er wonen bevinden
zich in het hart van de stad of het dorp, liefst waar ze vandaan komen, langs de straten of de velden,
bereikbaar voor de kinderen die er komen aankloppen voor hun gesponsorde wandeling of tijdens de
carnavalsfeesten; een moment van rust en een praatje wanneer de mis gedaan is, ontmoetingen met
senioren die niet in het woonzorgcentrum wonen maar toch komen meehelpen in de moestuin, mee
Koning Boudewijnstichting
Het Woonzorgcentrum in de 21 Ste eeuW: een gezeLLige Woonomgeving, zorg incL.
56