Stedelijke dynamiek bij stagnerende woningmarkt - Onderzoek en ...

Stedelijke dynamiek bij stagnerende woningmarkt12345678Rochdale, die het bezit van ‘Bijlmercorporatie’ Nieuw Amsterdam beheert, wil de‘overvloed van hetzelfde’ doorbreken en mensen voor het gebied aantrekken dieer echt voor kiezen om er te gaan wonen. Deze herstructurering is inmiddels volopin gang en heeft ook reeds geresulteerd in nieuwe laagbouwwijken temidden vande oude flats: Gulden Kruis uit 1997, Nieuw Geinwijk uit 1998, Vogeltjeswei enNieuw Gerenstein uit 1999. De herstructurering laat zich echter nog niet in denieuwe milieu-indeling aflezen. Dat komt vooral doordat de buurten die de nieuwbouwbevatten toch zo groot zijn dat er ook steeds een flink stuk van de oudehoogbouwflats binnen de grenzen ligt. In de gemixte buurten blijven de kenmerkenvan de ‘oude materie’ sterk doorwegen. Er ontstaan wel scherpere contrastenop het gebied van bevolkingssamenstelling tussen de oude flats en de nieuwelaag- en middelhoogbouw, maar op het gemiddelde van de (statistische) buurt ishet effect vooralsnog gering.De naoorlogse woningbouw droeg niet alleen de ambitie om de woningnood op telossen, maar ook om de omvangrijke groepen met een kleine portemonnee vanaanzienlijk meer wooncomfort te voorzien dan men voor de oorlog gewend was.Voor talrijke gezinnen uit de krappe woningen van de binnenstad en de negentiendeeeuwse gordel hield de nieuwbouw dan ook een kans in voor een geweldigewoonverbetering. Vanuit het perspectief van heden is die glans er al decenniaaf. De naoorlogse stad kreeg in de jaren zeventig concurrentie. In de periode1965-1985 verloor Amsterdam per saldo 200.000 inwoners, gemiddeld 10.000mensen per jaar. Vele Amsterdammers kozen voor voortzetting van de wooncarrièrebuiten de stad in het groeiende plattelandsdorp of de groeikern.De gestapelde gezinswoningen in de tuinsteden en de Bijlmermeer werdenvervolgens bereikbaar voor de huishoudens van Surinamers, Turken, Marokkanenen andere groepen buitenlanders die naar Nederland waren gemigreerd.De gastarbeiders begonnen merendeels hun Amsterdamse wooncarrière in denegentiende eeuwse gordel en de ’20-’40-buurten en ook voor hen was eenverhuizing naar een woning in de naoorlogse stad een aanzienlijke vooruitgang inhet wooncomfort. Maar de opwaartse sprong naar de tuinsteden is voor dezegroepen veel kleiner dan de sprong die de naoorlogse autochtonen maakten toenzij de frisse flats met zeeën van ruimte eromheen in gebruiknamen. Dat werkt vantwee kanten. Enerzijds daalt de naoorlogse bouw tijdens de huidige bewonerswisselingsnel in aanzien, anderzijds maken de negentiende eeuwse en ’20-’40-wijken die deze groepen achter zich lieten nu een snelle opwaardering mee.Deze ontwikkeling bepaalt de positie van het transitiemilieu. Andere delen van hettransitiemilieu bevinden zich daarom aan de westkant van de stad, ofwel in ‘Parkstad’zoals het samenwerkingsverband van vier stadsdelen heet om de naoorlogseWestelijke Tuinsteden te transformeren. Het gebied tussen ringweg en ringspoorlijnis een omvangrijk stuk transitiemilieu. Het betreft de Kolenkitbuurt en omliggendebuurten: aan de noordkant begrensd door de Haarlemmerweg en over deringweg het naoorlogse stuk Bos en Lommer meenemend. De zuidkant van hetgebied is de Postjesweg. Ook het Slotermeergedeelte ten zuiden van de BurgemeesterDe Vlugtlaan en rondom de Lodewijk van Deysselstraat behoort tot hettransitiemilieu en tevens het oostelijke deel van Geuzenveld. Alle vier de stadsdelenvan de Westelijke Tuinsteden hebben hun portie transitiemilieu. Zo behoortook het grootste deel van Osdorp Midden – met het zogenaamde Zuidwestkwadrantwaar momenteel omvangrijke vernieuwing plaatsvindt – tot dit milieumet een lage sociaal-economisch status en veel beweging op de woningmarkt.26