Stedelijke dynamiek bij stagnerende woningmarkt - Onderzoek en ...

Gemeente AmsterdamDienst WonenStedelijke dynamiek bij stagnerende woningmarktkennelijk worden ze hoog gewaardeerd. Dat geldt ook voor dagmarkten als deAlbert Cuyp-, de Ten Kate- en de Dappermarkt als markeringen van dagelijksestedelijke levendigheid. Het enige milieu dat gezien het patroon van genoemdepluspunten enigszins bij deze kwaliteit aansluit is het stadsvernieuwingsmilieu.Op één punt is dit milieu zelfs nog wat stedelijker, namelijk op de waardering vande aanwezigheid van verschillende culturele groepen: door Noyon en Van Trijpaangeduid met het trefwoord ‘multi-culti’. Het is duidelijk dat het waarderen van‘multi-culti’ met name daar kan bestaan waar ook werkelijke menging van groepenbestaat. Dat verklaart ook dat ‘multi-culti’ wel als aantrekkelijke factor genoemdwordt in centrumrand, maar in centrum maar nauwelijks. Overigens is er één milieumet een ongeveer even sterke waardering voor ‘multi-culti’, namelijk het transitiemilieu.Ook dat is verklaarbaar uit de bevolkingssamenstelling van dit milieu, maartevens bemoedigend gezien het feit dat de leefbaarheid hier volgens andere kenmerkenonder druk staat. Voor velen in dit milieu biedt het gemengde karakter vande buurt daar tegenwicht aan.In het welgesteld stedelijk milieu tellen andere stedelijke kwaliteiten dan in centrumen centrumrand. Hier zijn in de beleving van de bewoners niet de levendigheidof menging de kernkwaliteiten maar netheid, veiligheid, rust, ruimte, en eenaangenaam woonklimaat. Van de milieus in het oude deel van de stad heeft hetaansluitingsmilieu globaal een vergelijkbaar profiel, maar met een veel zwakkeraccent op de esthetische kwaliteiten. Van de moderne milieus sluit het inbreidingsmilieuhierbij aan. Hier bestaat een sterke waardering voor ruimte, uitzicht, woonomgeving,architectuur en de aansluiting van de bebouwing bij het water.Bewoners van het stadsrandmilieu zijn in vergelijking hiermee veel meer gericht ophet interne woongenot. Een hoge waardering voor ‘bereikbaarheid’ verraadt eengeringe waardering voor de eigen kwaliteit van de locatie. Ook het feit dat architectuurof ‘mooie buurt’ zo weinig genoemd worden geeft aan dat men het in hetstadsrandmilieu wat betreft de woonomgeving niet moet hebben van de schoonheidervan maar van de ruime aanwezigheid van woonomgeving.De aansluiting van het stadsvernieuwingsmilieu bij de centrale milieus voor watbetreft een aantal stedelijkheidskenmerken zoals levendigheid, wil niet zeggen datde kwestie van de leefbaarheid vergeten mag worden. Juist op de kenmerken dieop een ‘aangenaam woonklimaat’ duiden, die de bewoners van onder meer hetwelgesteld stedelijk milieu zo veelvuldig naar voren brengen, blijft het bij debewoners van stadsvernieuwing opmerkelijk vaak stil. Maar heel weinig mensenvinden veiligheid of netheid een kernkwaliteit van hun buurt, of de woningen of dearchitectuur. Deze opmerkingen gelden ook voor het transitiemilieu. Opmerkelijkin dit milieu is wel dat relatief veel mensen ‘woning/woongenot’ genoemd hebbenals een buurtkwaliteit. Uit de algemene waarderingsvraag over de woning inWonen in Amsterdam worden in dit milieu namelijk de laagste rapportcijfers genoteerd.Wel is er een duidelijke verbetering in deze waardering tussen 2001 en2003, vermoedelijk door de vervanging van oude woningen door nieuwe. Mogelijkwerkt dit door in het noemen van het woongenot als aantrekkelijke kwaliteit.De vraag over de aantrekkelijkste punten van de buurt levert natuurlijk heel anderepatronen op dan een vraag naar de onaantrekkelijkste punten. In dat verbandmoet men verdacht zijn op ‘uitvluchtantwoorden’. ‘Bereikbaarheid’, ‘openbaar vervoer’en ‘parkeren’ zijn van dergelijke antwoorden. Daar waar deze antwoordenvaak genoemd worden terwijl echte ‘eigen kwaliteiten’ niet uit de verf komen, magmen concluderen dat veel mensen uit deze milieus meer gefocust zijn op de72