Richtlijn Visusstoornissen, revalidatie en verwijzing - REP-Online

was incompleet en hulpmiddelen werden slechts in een minderheid van de gevallen(16 tot 36%) voorgeschreven (C). 3Ook in de oncologie blijkt uit onderzoek dat men graag eenduidige informatie wil overde diagnose (bijvoorbeeld in het geval van de diagnose van een kind), van iemandmet een invoelend vermogen. Bij slecht nieuws over kinderen heeft men graag eenpartner of familielid aanwezig bij het gesprek voor steun (C); 4 dit geldt ook vaker voorAziatische volwassen patiënten dan voor westerse (C). 5 Voorts blijkt uit eensystematische literatuurstudie dat jongere patiënten, vrouwelijke en hoger opgeleidepatiënten aangeven zoveel mogelijk gedetailleerde informatie en emotionele steun tewensen. 5 In ander onderzoek gaf een groot deel van de patiënten (N=360; 40,5%)aan absoluut recht te hebben op kennis over het slechte nieuws (C). 6 Aangeradenwordt patiëntvoorkeuren in acht te nemen bij het aangaan van het slechtnieuwsgesprek 5 en dat begrip voor communicatievoorkeuren van patiënten de arts-patiëntcommunicatie kan verbeteren (C). 7 Die voorkeuren zijn wellicht cultureel bepaald. Ditblijkt bijvoorbeeld uit onderzoek van Fujimon et al. (2007) die voorkeuren van 529Japanse kankerpatiënten onderzochten. Het merendeel (>90%) wilde het vooralhebben over de huidige medische toestand, behandelmogelijkheden, maar ook datartsen rekening houden met de gevoelens van familieleden. De helft wilde informatieover overlevingsduur, terwijl 30% dat niet wilde. 73.2.2 Hoe wordt de informatie overgebracht (communicatievaardigheden)Aan het verstrekken van begrijpelijke informatie en de oogheelkundige diagnose is ineen viertal Amerikaanse studies aandacht besteed hoe deze informatie wordtovergebracht. Het gaat in deze studies voornamelijk over de communicatie omtrentglaucoom. Bij dit ziektebeeld is het van groot belang dat geneesmiddelen die deoogdruk verlagen adequaat worden gebruikt zodat daarmee onder andere het risicoop slechtziendheid wordt verminderd. Friedman et al. (2008) onderzochten oorzakenvan therapietrouw in het gebruik van oogdruppels bij glaucoompatiënten (N=300) enhun oogartsen (N=103). Overtuigingen van patiënten waarin men zich nauwelijkszorgen maakt over de mogelijke effecten van het glaucoom en de risico’s van het nietgebruiken van oogdruppels waren geassocieerd met therapie-ontrouw. Patiënten diezich wat passief en afhankelijk van de oogarts opstelden en die hun medicatie nietgebruikten, bleken vaker de informatie te hebben gemist over de risico’s op verliesvan gezichtsvermogen door glaucoom (C). 8 Hahn et al. (2009) toonden aan dat33