Richtlijn Visusstoornissen, revalidatie en verwijzing - REP-Online

adequate brilcorrectie blijkt na onderzoek van visus en refractie bij 102verpleeghuisbewoners (65-95 jaar) dat bij 20% van hen verbetering mogelijk was vaneen of meer regels op de Snellenkaart (respons 47,2%; N=216) (C). 10 Ook Nottle etal (2000) vonden in hun studie naar de detectie van visuele beperkingen bij patiëntenin aged care assessment centres (N=646; gemiddelde leeftijd 81jaar) dat een kwartvan de mensen met een visuele beperking geholpen zou zijn door middel van hetvoorschrijven van de juiste bril (C). 9 Owsley et al (2007b) onderzochten het effect vanbehandeling van refractieafwijkingen met behulp van brillen op de visus-gerelateerdekwaliteit van leven en depressieve symptomen bij verpleeghuisbewoners (55+) in deVerenigde Staten. Hierbij werden na twee maanden een significant betere kwaliteitvan leven en minder depressieve symptomen gemeten bij de groep met correctievoor refractieafwijkingen in vergelijking met de groep zonder correctie (B). 13De Winter et al (2004) hebben in een cross-sectionele studie (respons 46,6%;N=284) het gebruik van low vision hulpmiddelen bepaald onder bewoners vanverpleeg- en verzorgingshuizen in Nederland (C). 11 Van 77 van de 89 slechtziendedeelnemers was meer informatie beschikbaar. Hieruit blijkt dat 42% van deze 77slechtziende bewoners zou kunnen profiteren van low vision hulpmiddelen. Echter,28% van hen was niet in het bezit van een hulpmiddel, en van de personen die wel inhet bezit waren van een hulpmiddel was deze in de helft van de gevallen (52%) nietoptimaal. Bewoners zonder hulpmiddelen met optimale correctie ondervonden meermoeilijkheden bij activiteiten als lezen, herkennen van gezichten, televisie kijkenspelen van spelletjes en verrichten van fijn werk. Bewoners met optimalehulpmiddelen hadden ook een hogere kwaliteit van leven, maar deze resultatenbleken niet significant. Dit zou kunnen komen door het kleine aantal deelnemers metoptimale correctie (N=11).5.3 Visuele beperkingen en co-morbiditeit bij verpleeg- en verzorgingshuisbewonersNaast visuele beperkingen is er bij verpleeg- of verzorgingshuisbewoners vaaksprake van co-morbiditeit. De bewoners kunnen immers niet meer zelfstandig wonenen daar liggen allerlei beperkingen aan ten grondslag. Echter, sommige beperkingenzijn wellicht in meer of mindere mate gerelateerd aan de slechtziendheid. In deliteratuur werd informatie gevonden over cognitieve beperkingen, beperkingen bijactiviteiten in het dagelijks leven (ADL), depressie, angst en valaccidenten.56