Bijenplanten_web

ozenfamilie 197
Sleedoorn (Prunus spinosa)
De Sleedoorn behoort tot de Rozenfamilie (Rosaceae). Het is
een dicht vertakte, tot drie meter hoge struik met scherpe
gepunte takken.
Langs bosranden
De Sleedoorn is inheems in ons land en komt veel voor langs
bosranden. Vroeger werd de struik veel aangeplant als veekering.
Voor vogels bieden de struiken een ideale nestgelegenheid.
Bijenblauwgroene bloemen
Van maart tot april verschijnen de bloemen aan de nog
onbebladerde takken. Soms zijn de takken geheel met de witte
bloemen overdekt, waardoor de struiken goed zichtbaar zijn
voor rondvliegende insecten. Omdat de kroonbladen geen
ultraviolet terugkaatsen zijn de bloemen voor de Honingbijen
bijenblauwgroen.
Bij het openen van de bloem steekt de stamper al naar buiten
en zijn de meeldraden nog naar binnen omgebogen en de
helmknoppen gesloten. De stempel is dan al rijp om het
stuifmeel te ontvangen. In het vruchtbeginsel zijn twee
zaad knoppen aanwezig, waarvan er één tot ontwikkeling
komt. Honingbijen zijn erg bedrijvig als ze de Sleedoorn
bezoeken. Het nectarium ligt in de bekervormige bloembodem.
Bij het puren van de nectar, die door de open
ligging snel en eenvoudig kan worden opgenomen, komen
de bijen in aanraking met het stuifmeel uit de vele helmknoppen.
Verschillende geuren
De bloembodem heeft een sterkere geur dan de kelk- en
kroonbladen. Het geurverschil is een extra hulpmiddel bij
het zoeken van de nectar.
Vermeerdering
Behalve door zaad vermeerdert de struik zich door de vorming
van worteluitlopers. In de winter zitten de vruchten voor een
deel nog aan de struik. Ze zijn blauwberijpt en hebben groen
vruchtvlees, dat in het najaar een wrange smaak heeft.
Na vorst zijn ze aangenamer.
plaat 86. Sleedoorn
A tak met bloemen; B blad; C doorsnede bloem; D vruchten; E pit;
F zaad; G en H tak van respectievelijk jonge en oude struik in de
winter. I stuifmeelkorrel (tricolp(or)aat), 1 polair aanzicht,
2 equato riaal aanzicht.