Bijenplanten_web

composietenfamilie 489
Gewone margriet (Leucanthemum vulgare)
Het geslacht Margriet (Leucanthemum) telt ongeveer
40 soorten en behoort tot de Composietenfamilie (Asteraceae).
De Gewone margriet komt in bijna geheel Europa voor en is in
ons land vrij algemeen. Het is een 30 tot 60 centimeter hoge
vaste plant die van mei tot augustus in bloei staat. Het hoofdje
staat op een rechte stengel met verspreid staande bladeren.
Bovenaan de stengel zijn de bladeren zittend. Onderaan zijn
ze gesteeld en is de behaarde rand minder grof getand.
Bijenblauwgroene lintbloemen
De bloemen staan in een hoofdje, met in het midden de buisbloemen
en langs de rand de lintbloemen. De buisbloemen
zijn tweeslachtig. In de lintbloemen komt alleen de stamper tot
ontwikkeling. Zaadvorming door zelfbestuiving is mogelijk.
Zoals bij veel soorten van de Composietenfamilie zorgen de
randbloemen ervoor dat de bloeiwijze voor insecten goed
zichtbaar is. Behalve de vorm speelt vaak ook de kleur een
belangrijke rol. Voor ons oog is de kroon van de lintbloemen
wit. De naam Leucanthemum is afgeleid van het Griekse
leukos (wit) en anthemon (bloem). Voor de honingbijen hebben
de lintbloemen echter een andere kleur. De bloemkroon
weerkaatst namelijk geen ultraviolet. Voor het bijenoog zijn ze
daardoor bijenblauwgroen en vormen een kleurcontrast met
de gele buisbloemen.
Nectar en stuifmeel
Na het opengaan van de lintbloemen volgen de buisbloemen,
achtereenvolgens van de rand naar het centrum van het
hoofdje. De kroon van de buisbloemen is kort, waardoor de
nectar makkelijk toegankelijk is. Honingbijen verzamelen
zowel nectar als stuifmeel. Dit laatste wordt in grote, prachtig
oranje klompjes verzameld. In de nectar overheersen druivensuiker
en vruchtensuiker.
Vermeerdering
De Gewone margriet laat zich gemakkelijk door zaad vermeerderen.
De vruchten zijn nootjes, die geen pappus hebben zoals
bij veel andere soorten in de familie. Toch draagt de wind bij
aan de verspreiding van de nootjes.
Tuinplant
De in ons land voorkomende Gewone margriet leent zich ook
goed voor tuinbeplanting. Er zijn ook vormen met grotere
bloemen. In catalogi worden ze veelal genoemd onder de
verzamelnaam Chrysanthemum maximum. Het zijn grootbloemige
cultivars van de ondersoort heterophyllum, die
inheems is in de Pyreneeën, de West-Alpen en Corsica.
plaat 232. Gewone margriet
A habitus van bloeiende plant; B blad onderaan de plant; C bloeiwijze;
D en E buisbloemen in respectievelijk mannelijk en vrouwelijk
stadium; F stijl met stempels van buisbloem; G deel van lintbloem;
H stijl met stempels van lintbloem; I stuifmeelkorrel (tricolporaat),
polair aanzicht; J nootjes.