You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
minuten een positieve of negatieve uitslag geeft. Dat is 168 keer sneller,<br />
meer dan 26.000 keer goedkoper en ruim 400 keer gevoeliger dan<br />
bij de huidige testen het geval is. Die bieden een overlevingskans van<br />
slechts 5,5 procent.”<br />
Je hebt contact opgenomen met 200 professoren van de<br />
Johns Hopkins University en de National Institutes of Health<br />
met een plan, budget en tijdlijn voor jouw project, in de hoop<br />
laboratoriumruimte en hulp van een professional te krijgen.<br />
Van deze professoren reageerde er slechts één, dr. Anirban<br />
Maitra, hoogleraar pathologie, oncologie en chemische<br />
en biomoleculaire techniek aan de Johns Hopkins School of<br />
Medicine, op een positieve manier. Hebben de anderen je niet<br />
serieus genomen?<br />
“Ik zocht naar detectiemethodes voor mesotheline en leerde dat ik<br />
met koolstofnanobuisjes en antistoffen een soort netwerk kon maken<br />
dat uitsluitend op dat eiwit zou reageren. Dat kon ik niet thuis in de<br />
kelder. Daarom heb ik, 14 jaar oud, die hoogleraren benaderd. 199<br />
van hen wezen mij af, omdat ze me te jong vonden, dachten dat de sensor<br />
niet zou werken of de kosten te hoog waren. Dat laatste ondanks<br />
het feit dat ik hen een budgetplan had gestuurd, waaruit het tegendeel<br />
bleek. Ze geloofden gewoon niet in mij en mijn idee. Sommigen<br />
waren heel grof. Eén professor vertelde mij dat ik het best met wetenschap<br />
kon ophouden. Uiteindelijk ben ik door de Johns Hopkins Universiteit<br />
geaccepteerd, maar als vrijwilliger. Ze mochten mij vanwege<br />
mijn leeftijd niet betalen, omdat dit in strijd was met de kinderarbeidwetgeving.<br />
Dr. Anirban Maitra was erg geïnteresseerd in (nanobio-)<br />
technologie en beschouwde mijn onderzoeksvoorstel van dertig<br />
WETENSCHAP<br />
pagina’s als dat van een promovendus die een nieuwe procedure heeft<br />
uitgevonden. Meteen al wilde hij graag praten over mijn idee en hoe ik<br />
daarmee verder wilde gaan. Gedurende zeven maanden heb ik in zijn<br />
laboratorium gewerkt, maar het lukte in eerste instantie niet mesothelinemonsters<br />
te laten reageren op de buisjes, maar na maanden<br />
sloeg de meter uit en was de doorbraak een feit. Ik had beginnende<br />
kanker aangetoond.”<br />
Hoe ging je om met de kritiek?<br />
“Kritiek kun je verwachten als je op academisch niveau bezig bent.<br />
Sommige kritiek was legitiem. Anderen achtten het onbestaanbaar<br />
dat zo’n jonge jongen zoiets zou kunnen ontwikkelen, maar mijn<br />
resultaten bewezen het tegendeel. Inmiddels geloven veel wetenschappers<br />
erin en hebben ze mijn techniek om koolstofnanobuisjes te<br />
combineren met antistoffen geaccepteerd en gevalideerd. Ik was niet<br />
per se de allereerste met dit idee, maar welk de eerste die het gebruikte<br />
voor alvleesklierkankerdetectie. Het is een hele vette innovatie die<br />
duizenden levens kan helpen redden. En wat die kritiek betreft: die<br />
overleef ik wel.”<br />
Wordt de sensor al getest en binnenkort geïmplementeerd?<br />
“Ik heb internationaal octrooi aangevraagd op de technologie. Er<br />
is contact met een biotechbedrijf om het verder te ontwikkelen. We<br />
gaan eerst echter klinische tests uitvoeren en daarna pas de markt op,<br />
maar dat zal nog wel enige tijd duren.”<br />
Je bent met veel meer bezig. Wat is het Watertech-initiatief?<br />
“Daaraan heb ik met mijn bedrijf gewerkt sinds 2014, toen ik in<br />
© WIKI COMMONS<br />
Jack Andraka in 2013 bij<br />
de presentatie van zijn<br />
onderzoek<br />
© ALIFAZAL (WIKIPEDIA CREATIVE COMMONS)<br />
‘Ik was niet per se de allereerste met<br />
dit idee, maar welk de eerste die het<br />
gebruikte voor alvleesklierkankerdetectie’’<br />
SPEAKERS <strong>ACADEMY</strong>® MAGAZINE <strong>2019</strong> 35
Change language