Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
¡PROTESTANTE! 168
A D. MANUEL SALGADO
O home do noso conto era un poeta gallego, que, despois de cantar
en versos valentes “os celtas fazañosos” e de soñar na redención da
súa terra, tivo que abaixar as súas fidalgas pretensiós de tal xeito que
acetou o cargo de viaxante dunha fábrica de folla de lata. ¡Triste sarcasmo
da súa sorte que o obrigaba a troca–lo comercio das musas pola
venta de envases para sardiñas, calamares e maragotas!
Alá foi polas Rías Baixas a face–lo choio —esto do “choio” vai
sin segunda— e despois de visita–las feiticieiras e nunca ben gabadas
rías de Noia e Arosa, chegou á limpa, branca e ridente vila de Bueu,
na ría de Marín.
Alí tomou pasaxe nun coche tirado por catro cabalos barrufeiros,
e saeu unha mañán cara a Cangas, sin outra compaña que a dunha
muller alta, seca, morena, de ollar intelixente, que polo modo de falar
era filla da nobre e traballadora Cataluña.
Era, abofé, unha dona que sabía moito de letras, e finaron por
falar de asuntos literarios.
—Yo també hago poesías ¿sabe vosté que m’aguste molt la literatura,
anque mel m’esté el desirlo.
—Canto me alegro; —contestoulle o viaxante Miguel, que así
se nomeaba o noso personaxe— Cataluña e mais Galicia teñen moitas
semellanzas.
168
Publicado n’ A Nosa Terra, nº 16, 26 de novembro de 1907, p. 5, cunha nota na que se
indica “Ao meu quirido amigo D. Manuel Bolaño Noguerol”. Foi incluído na edición de
1909 e en todas as posteriores.
165