Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
A MITÁ EN CARTOS 210
Fai tantos anos como eu conto de vida, que andaba visitando as
freguesías das Mariñas un señor Arzobispo, cuio nombre non lembro,
desprendido, xeneroso e caritativo coma un cristiano de boa lei.
Pero aquelo de que “canto máis doce é o mel, máis moscas caen
sobre del”, non acougaba o perlado coas peticiós que decote e en
todas partes lle facían.
Nunha aldea, preto de Betanzos, según conta a historia, presentáronse
ao señor Arzobispo dous labregos a pedirlle diñeiro para
a fundación dunha escola de primeiras letras. Xa non lle quedaba
nin branca na faltriqueira, e o rogo aquel púxoo nun verdadeiro
compromiso.
—Señor, —decíalle Chinto repitindo as palabras que lle apuntaba
por detrás Bastián, seu compañeiro de comisión— sabemos que a
vosa señoría é xeneroso e amigo dos pobres, e polo mesmo vimos a
lle rogar que nos dea algo para axudarnos a erguer as paredes da nosa
escola, que tanta falla nos fai...
—Ben sabe Dios, meus fillos, —respondeu o perlado— ben sabe
Dios que eu non podo negarme a axudarvos na vosa empresa. Enseñar
ao que non sabe é unha obra de misericordia das máis proveitosas e
gratas aos ollos de Dios.
—Ten razón, si, señor, —añadeu Chinto, máis contento que un
cuco porque comprendeu que a súa petición era atendida.
—E polo tanto, —sigueu o perlado con voz solene e cariñosa—
eu concedereivos, para vós e mailos que vos axuden na civilizadora
labor, catrocentos días de indulxencia plenaria...
210
Publicado n’ A Nosa Terra, nº 47, 22 de xullo de 1908, p. 4.
205