Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
amigo e compañeiro, quero ser tamén teu irmán xa que reconozo que
temos unha mesma nai: Galicia.
O VERBO 197
Nos tempos en que Zoroastro 198 recibía no ceo do deus Ormuzd
“a palabra de vida”, —seis mil anos dinantes do nascimento de noso
señor Xesucristo,— había unha comarca fermosa e farturenta, nomeada
Anthorque, que lindaba coas augas do mar Caspio. En ningures,
non sendo no occidente da Iberia, podía acharse terra máis deleitosa.
As saudades polos eidos nativos comenzaron a xurdir nas almas
dos anthorqueses, que vagaban polo paradiso dos persas.
—Señor, —dixéronlle unha vez a Ormuzd— o ceo que nos
donástedes non pode ser mellor; mais nós temos lembranzas feridoras
pola doce e doada terra de Anthorque. ¿Por que, oh deus, non nos
facedes a mercede de axeitar un corruncho deste ceo de maneira que
teña os arboredos vizosos, as campiñas ridentes, as augas espellantes
e quedas daquelas meigas terras nas que quedaron os nosos corpos
mortás
E Ormuzd viu que aquelo era bo. Mandou chamar ao arquitecto
celeste, e fixo un ceo aparte para os anthorqueses.
—Oh, meu deus Ormuzd, —díxolle o porteiro maor;— podente
é a vosa voluntade, que comprida será. Mais polo que toca a min, terei
unha grave dificultade. Como ese lugar é tan feiticeiro, tódalas almas
197
Publicado na segunda edición dos Contos de Asieumedre.
198
Tamén coñecido como Zarathustra, foi un profeta e lexislador relixioso que viviu entre
o 660 e o 583 a.d.C. en Irán e creou o porsismo, unha relixión que concentraba todo o seu
interese na loita perpetua entre as dúas forzas do universo; o Ben e o Mal. Aínda que a
súa vida só se coñece fragmentariamente, foi actualizada na obra Así hablaba Zarathustra
de Friedrich Nietzsche.
191