Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
¡LEOPOLDIÑO!
“EU CASI SOPLO O LUME” 238
¿Conocedes a Leopoldiño ¿non Pois direivos que non se distingue
por ser grande nin pequeno, senón polas súas feituras que
mesmamente son contrafeitas como as dun choqueiro cativo mal
amañado nunha noite de antroido.
Leopoldiño tiña moita afición polo arte de Picadillo 239 , e un día
ademitírono a cociñar, nada máis que de nome, nun pazo gallego
onde había unhos señores moi serios que daban cobiza a máis dun
filólogo americano con ou sin bicornio. Pero non o ademitiron, naturalmente,
como tal cociñeiro, que ¡malpocadiño! nunca en cousa
semellante se vira, senón como simple pinche, ou como se di na Cruña,
de pícere.
Ademiteu o cargo, respondendo que se sentía moi honrado co
agasallo que lle facían.
Pasou algún tempo, e Leopoldiño perguntou a un dos cociñeiros
do pazo.
—¿Que teño de facer eu
—¿Ti O que fai o can de San Roque.
—¿E que fai o can de San Roque
—Lamber.
238
Publicado n’ A Nosa Terra, nº 29, 4 de marzo de 1908, p. 6.
239
Pseudónimo moi popular de Manuel Puga y Parga (Santiago, 1974 – A Coruña, 1918).
Escritor costumista e de temas gastronómicos. A súa obra máis coñecida é La cocina
práctica (1905).
225