Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

A obra narrativa en galego de Manuel Lugrís Freire
Dende aquel nunca ben lembrado plumífero, que ao ter conocimento
da súa morte ceibou unha carcajada histérica, que arremeteu
nun hipo de cuxo mal criado, astra o outro escritor de América
do Sur, que comete o pecado indino de pubricar unha carta de
Curros, que a caballerosidá máis rudimentaria aconsellaba non
reproducila; dende o desgraciado tradutor que di que rosmar é o
mesmo que gruñir, astra o imbécil do ánxel revelador... todas, tódalas
lamáchegas aproveitaron a morte do poeta pra lixaren o pechado
horto do bon sentido.
E os que se fartaron de inxuriar a fala gallega, os que aldraxaron
aos enxebres chamándolles retrógados, os que un día e outro
día non tiveron máis que apreciaciós imbéciles para a literatura
rexional; os mantidos de tódalas castas, que astra o víspera do célebre
esmendrellante e esmendrellado mitin non conocían un solo
verso do grande poeta... esos... trocáronse en israelitas carregadores
da arca da alianza, gardadora do verbe patrio e das grandes ideas
redentoras.
Quixérono honrar, e verteron sobre o nome do poeta a lesme da
lamáchega; falaron de tolerancia e amostráronse máis intolerantes que
unha kábila, esquencéndose da obra do grande poeta que en A palabra
pidía arremataran as liortas e preiteces
“Entre os que a Cristo adoran
a Osiris 250 y–Adonay!”
E aquel outro da carcajada histérica con acompañamento de
hipo impotente que en certa ocasión dixo en letras de molde, que
“anque por fóra era home por dentro era muller”, e outros que tantas
bágoas verteron, bágoas protásicas... que digan se nas altas horas da
noite, cando os restos do poeta estiveron no pazo do noso Aiuntamento,
se tan siquera pensaron en pór alí... Naturalmente, aquelas non eran
horas de eshibición...
250
Divindade suprema dos exipcios que, dende os tempos máis remotos, é xuíz das almas,
ademais de símbolo da resurrección, da felicidade e da inmortalidade. Nos xeroglíficos
máis antigos está representado por un ollo sobre un trono. Era fillo de Gabú e de Nuit,
neto de Ra e irmán de Nephthys, Isis e Set.
240