Manuel Lugrís Freire. Edición e análise literaria. - Centro Ramón ...

Xabier Campos Villar
No 1927, coincidindo coa morte do seu irmán Plácido, co que
mantivera unha excelente relación na emigración, e ao que chegou a
dedicarlle o conto titulado “A espada do fidalgo”, publica o poemario
Ardencias 83 , coa seguinte dedicatoria:
“Para a xenerosa
e ben encamiñada mocedade galega,
que mantén acesas no corazón
as ardencias pola nobre causa do noso rexurdimento,
escritos foron estes versos,
derradeiras e humildosas flores
do meu xardín inzado de ilusiós e de esperanzas”.
M.L.F.
Consta esta obra das seguintes partes: “Acordes de mocedade”,
catorce poemas centrados na evocación da infancia, ás veces idílica;
“Da Mariña”, con nove poemas que nos trasladan á terra nativa do
autor; “D’outrora”, dez poemas recuperados doutras publicacións, e
“En prosa”, un apéndice que inclúe os contos titulados “Lenda de Brigo”
e “Mareiras”, ademais do discurso antedito.
A súa última obra poética, As Mariñas de Sada 84 , xorde como
homenaxe á sociedade “Sada y sus contornos” e recolle seis poemas
centrados no espazo e no tempo infantil, algún xa publicado en anteriores
volumes, e un deles, titulado “A fala e a terra”, foi lido no xantar
co que a devandita sociedade festexou os primeiros exames das
escolas de Educación Primaria, o 8 de xullo de 1928 85 . A homenaxe
foi recíproca porque, dous anos despois, “Sada y sus contornos” organiza
un acto para agasallar a Lugrís.
84
A Cruña: Zincke Hermanos, 1928, 20 pp.
85
Neste ano temos noticia a través do Boletín de la Real Academia Gallega, (nº 206,
xullo 1928, Ano XXIII, p. 54) dunha curiosa anécdota que fai referencia a Lugrís; a
doazón dunha peza arqueolóxica do neolítico. Refírense a este feito coas seguintes
palabras: “Nuestro querido compañero de Academia D. Manuel Lugrís Freire ha donado
a esta corporación una interesante hacha neolítica que encontró en el cercano monte
de Elviña”.
86
Tal e como reflite no conto titulado “Tiña razón”.
33